MrChoke

มุมใหม่…

ใช่ว่าจะแปรเปลี่ยน.. แค่เปลี่ยนมุมบ่นอะไรไปเรื่อย ๆ คนไม่มีหลักแหล่งก็เป็นแบบนี้แหละ มุมนี้มุมใหม่สังกัด MSN บางคนทักว่ามาสยบอยู่ใต้แทบเท้า M$ แล้วเหรอ ก็เปล่า.. แค่ของเล่นก็แค่นั้นเอง… Blog จริง ๆ ก็มีอยู่แล้วแค่อยากเขียนอะไรที่ไร้สาระไว้ที่นี่แค่นั้นเอง…อืมม แล้วเขียนอะไรดีละ นั้นสิ? ปัญหาเลยนะเนี๊ยะ สับสนซะจริง ๆ เล้ยชีวิตเรา… ทำอะไร ? เพื่อใคร ? ตอบคำถามไม่เคยได้สักที เรื่อยเปื่อย ไปวัน ๆ เรียกตัวเองกลับมาซะที ตื่น แล้วเดินไปข้างหน้า … เราคือเรา เรามีเรา.. จะรอ จะหวังให้ใครมานะ คงไม่ใช่เหตุผลของชีวิต…เดี๋ยวก็คงตื่น.. ไม่ตื่นคราวนี้คงหลับไหลไปตลอดชีวิตกะมัง… แค่นี้ก็พอใจละ..ปลดปล่อยใจตัวเองเป็นดีที่สุด… ความรักนะเหรอ.. มันคือ "เส้นทาง… " ผมผ่านมาก็เยอะนะ แต่ยังไม่เจอก็แค่รักแท้แค่นั้นเอง

ทำสอบหน่อยสิ

มันคืออะไรกันนี่.. MSN เจ้าเอ๋ย

Postnuke

มีความคิดจะทำเว็บศิษย์เก่าให้กับคณะ คิดแล้วก็ทำเลย..รออยู่เดี๋ยวหมดไฟ เลือก postnuke มาใช้แล้วหา modules ต่าง ๆ มาลงใช้ linux เป็น OS เดินทางไปติดตั้งที่หาดใหญ่ ก็สนุกดีได้รู้อะไรใหม่ ๆ ก่อนหน้าแค่รู้ว่ามันคือ postnuke ใช้ไปแก้ไปตามที่เราต้องการบ้างก็ต้องนั่งศึกษาบ้างก็นั่งแปลให้เป็นไทยเพิ่มเติมจากที่ download มา ผมทำไปหาคนร่วมงานด้วยคือพี่ ๆ เพื่อน ๆ ร่วมคณะนั้นเอง มีพี่มาช่วยด้วย เราว่า postnuke มันก็ช่วยให้ทำอะไร ๆ ได้ง่ายแล้วน่ายังไม่วายโดนบ่นว่าใช้ยากจัง ฮ่า ๆ โดนบ่นทุกวันเราก็ยืนยันว่าวันนี้ใันยากแต่พอเข้าใจมันก็ง่ายขึ้น post ข่าวแรกพี่เค้าบอกว่า 2 ชม. เลยเนี๊ยะกว่าจะได้ ผมก็บอกว่า ครั้งนี้ 2 ชม. ครั้งต่อไปก็แค่ 5 นาทีนา .. ทำไปปรับไปเรื่อย ๆ สนุกดีเหมือนกัน… ก็ลุ้นอยู่ว่าเครื่องจะรับ load ไหวหรือเปล่าเพราะตอนนี้คนใช้ยังน้อยอยู่ถ้ามากันมาก ๆเนี๊ยะจะตายไหมหว่า .. อีกเรื่องที่เห็นก็สถิติ ตอนนี้เครื่องปลายทางที่เป็น Windows$ เริ่มแซง linux แล้วแสดงว่าคนเข้ามากกว่าคนทำแล้วก็ใจชื้นขึ้นมาหน่อย สำหรับเพื่อน ๆ พี่ ๆ และ น้อง ๆ อก. มอ. ขอเชิญเข้าไปเยี่ยมเยียนเว็บศิษย์เก่าของเรากันได้นะครับ http://lotus.psu.ac.th/alumni/

เหตุผล..

บ่อยครั้งที่เราถามหาเหตุผล.. แต่สำหรับเรื่องบางอย่างมันก็หาเหตุผลไม่ได้จริง ๆ ด้วยหรือถ้ามองลึก ๆ ก็คงมีนั้นแหละ แต่ด้วยความเป็นคนก็คงเรียกว่าไม่มีเหตุผลนั้นแหละ .. มันก็คงจะจริงนะ หาเหตุอยู่มันคงไม่มีอะไรดีขึ้น..อยากทำสวนไม่หักร้างถางพงก็คงไม่ได้.. อืมม.. คงต้องลองไม่มีเหตุผลกับชีวิตบ้างอะไร ๆ ก็คงจะดีขึ้น :-)

ภาษาใต้: ขี้คร้าน

เหมาะกับ Blog master ภาษาใต้จริง ๆ ครับคำนี้ คำว่า “ขี้คร้าน” แปลตรง ๆ ก็คือ “ขี้เกียจ” นั้นเอง คำนี้ผมเองก็ได้ยินคนภาคอื่นพูดบ้างเหมือนกัน ที่ได้ยินบ่อย ๆ ก็ “คอยดูเถอะขี้คร้านจะมาคุกเข่าอ้อนวอน” ส่วนในภาษาใต้จะมีเพลงกล่อมเด็ก จำได้ลางว่า “ลูกสาวขี้คร้าน นอนให้แม่ปลุก ฉวยได้ด้ามขวาน แยงวานดังพลุก นอนให้แม่ปลุก ลูกสาวขี้คร้าน….” วาน หมายถึง ก้นครับ

Waghor: Firefox Updated

update กันแล้วครับสำหรับ linuxTLE 7 มี – Firefox 1.0.3 + ICU Patch ล่าสุดจากคุณสัมพันธ์ – k3b – kernel 2.6.11 สำหรับผู้ที่ใช้ driver พิเศษเช่น modem ยังไม่แนะนำให้ up นะครับ # apt-get update tle # apt-get install package-name

วันวาน

สองวันก่อนนอนไม่หลับเลยนั่งเอารูปเก่าออกมาดู อืมม อายุชัดเยอะระลึกความหลังไปเจอรูปสมัยเรียน ตอนรับน้อง อืมม โหดไม่เบาแฮะเรา ตอนนี้คงเอาออกมาเผยแพร่ได้แล้วมั้งเท่าที่ทราบระบบนี้ไม่มีแล้วที่คณะ น่าเสียดายเหมือนกัน … Gallery

ฉันผ่าน พานพบ…

ช่วงนี้สมาธิสั้นจังทำอะไรไม่ค่อยได้นานนัก..ปวดกะบาลเสียจริง ๆ ช่วงวันหยุดที่ผ่านมาถือโอกาสกลับบ้าน ไปไหว้อากงในช่วงเทศการเซงเม้ง ปกติไม่ค่อยมีใครเชื่อนะเนี๊ยะว่าเราก็ไหว้กะเค้าด้วยจีนอะไรตัวดำปิ๊ดปี๋ แบบนี้ฮ่า ๆ กลับไปบ้านกะจะไปกอดน้อง Lucky แมวน้อยขวัญใจประจำบ้านสักหน่อย พอถึงมันจำเราไม่ได้อะ ช่างเป็นแมวซะจริง ๆ เล้ย! โตเป็นหนุ่มพุงย้อยเชียวยอมแม่คนเดียวเท่านั้นอิจฉาจริง ๆ กะแม่นะทำอะไรได้ทั้งนั้นเรียกปุ๊บวิ่งปั๊บ กะเราเหรอ เรียกให้ตายกระดิกหูสองทีแล้วก็นังเชิดเฮ้อ…. ช่วงกลางคืนเข้านอนเตรียมตัวเดินทางไปหาดใหญ่ได้ยินข่าวทางทีวีแว่ว ๆ ว่ามีระเบิดตั้งสามแห่ง เวรกรรม! แต่ช่างมันเถอะคงไม่มีอะไร ตื่นเช้าขึ้นมาได้ยินเสียงแม่บ่นทำนองว่าน่ากลัวนะมีระเบิด เอานาไม่มีอะไรนะแม่ แถวที่ผมจะไปมันไกลกัน ออกเดินทางไปขึ้นรถที่ไชยา เพื่อไปยังบ้านดอนในตัวเมืองสุราษฏร์ธานี แล้วนั่งรถต่อไปอีก 4 ชั่วโมงโคตรร้อนเลยรถบ้าอะไร นั่งทนเหงื่อท่วมตัว บางช่วงฝนตกหนักก็เย็นมาหน่อย แต่พอฝนหายก็ร้อนเหมือนเดิม เฮ้อ.. พอไปถึงก็ตะเวนส่งคนตามที่ต่าง ๆ จนหมดเหลือเราคนเดียว บอกว่าไม่ทันเวลาเดี๋ยวออกค่ามอร์เตอร์ไซให้ เอ้า! ที่คนเมื่อกี้บริการซะเต็มที่เลยนะ กะเราไมเป็นแบบนี้อะหน้ามือกะหลังตีน ไม่ให้น้อยใจได้ยังไงก็คนก่อนหน้าตะเวนส่งตั้งสองสามที่เพราะเค้าจะต่อรถไปยะลาไปส่งสองคิวกว่าจะได้ อืมมม มันได้ค่าหัวนี่หว่าเฮ้ออีกที .. นั่งมอร์เตอร์ไซเข้าไปใน มอ. แวะเอาแผ่นโปรแกรมไปให้ อ.วิภัทรที่ศูนย์คอม อ.วิภัทรถามว่าแล้วจะไปไหนต่อก็บอกว่าจะไปคณะ อก. ครับ ไปยังไงละ อ. ถามต่อ อืมม ยังไม่ทราบครับแฮะ ๆ งั้นเดี๋ยวผมหารถไปส่งให้ :-) ก็มีพี่ที่ศูนย์คอมเค้าจะเอารถไปเก็บพอดีเลยติดรถไปด้วยส่งถึงที่ประทับใจจริง ๆ ทำให้ลืมไอ้รถตู้ 111 สุราฏร์ธานี – หาดใหญ่ไปได้หน่อยหนึ่ง จริง ๆ แล้วคิวนี้ผมนั่งประจำตั้งแต่สมัยเรียนอยู่ที่ มอ. มันก็มีบ้างทั้งคนขับดีไม่ดี แต่ตอนนี้ค่ารถมันขึ้นซะแพงเชียวบริการยังห่วยอีก (แ_่ง) ไปถึงคณะก็เล่นเอาเย็นแล้วจริง ๆ ตั้งใจจะมา set server ศิษย์เก่าให้เสร็จ แต่ไม่ทันเพราะยังไม่ได้หาเครื่องเลยเลยแค่ไปสอดแนมก่อน ไปติดต่อขอยืมเครื่องคณะก่อนแฮะ ๆ แล้วพรุ่งนี้จะมาทำต่อ.

ความพึงพอใจ….

“อะไร ๆ ก็ดูดีไปหมด” เคยรู้สึกกันบ้างไหมครับ.. ความพึงพอใจดูเหมือนจะใช้ได้กับทุกเรื่องที่อยู่รอบตัวเราได้ดีทีเดียว ถ้าถูกใจเราสามารถตัดสินใจ หรือจัดการกับสิ่งนั้นได้แบบไม่ลังเลใจ ดูง่ายไปหมด แต่กับสิ่งที่ไม่ต้องการหรือไม่ชอบ ต่อให้ดีแค่ไหนมันก็แค่นั้น มันไม่ใช่เรื่องแปลก แต่มันก็ยังไง ๆ อยู่นะถ้าบังเอิญว่าสิ่งที่คนอื่นไม่ปราถนาเป็นตัวเราละ อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะครับแค่ยกตัวอย่าง.. ดู ๆ แล้วมันก็เหมือนหนังน้ำเน่า (ไปว่าหนังอีก) ชีวิตจริง ๆ มันโคตรเน่ากว่าอีก :-) อย่างผมชอบแมว เวลาเจอแมวก็น่ารักไปซะหมดทุกตัว แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่า ทำไมคนชอบหมาถึงมองหมาน่ารัก? พอมีเวลาคิดก็เข้าใจนะว่าคงเหมือนเรา :-P หมา ๆ แมว ๆ ก็แค่ชอบไม่ชอบ แต่คนสิ เกลียด กับ ไม่เกลียดมันต่างกันเยอะ คุณ ๆ ว่าไหม ? คนที่เรามองข้ามมักทำอะไรไม่ได้เรื่อง คนที่เราไม่ถูกชะตามันทำอะไรก็ขัดใจไปหมด ผมว่า ถ้าใครไม่มีคนที่ไม่ชอบเลยเป็นบุญจริง ๆ :-) แต่สำหรับตัวเองทำดีที่สุดแล้วถึงใครจะมองยังไง ก็แล้วแต่ละกันอธิบายไปก็ไม่เข้าหูเขาหรอก !

พี่น้องสามชาตื

เมื่อวานหลังเลิกเรียนก็นัดกันไปเที่ยวดูสินค้า IT ที่ Low Yet ออกเสียงว่า เหลาเหย่ ชวนลาวไปด้วย เวียตนามสองจิตสองใจ ลาวเคยไปก็สบายหน่อยลาวนำครับ พอไปขึ้น MonoRail เดินไปได้สักพักเวียดนามวิ่งตามมาขอไปด้วย หลายคนเริ่มสนุก สามชาติ 7 คน นั่งรถ Mono Rail 1.6RM ก็ประมาณ 16 บาท ก็เดินดูไม่ได้ซื้ออะไรเพราะราคาพอ ๆ กับบ้านเรา เดินสักพัก ลาวหาย เอ.. ไปไหน.. เดิน ๆ ๆ สักพัก เวียดนามหลาย วงแตก ฮ่า ๆ เลยกลับแต่พี่ไทยสองคน รถคอนกลับแน่นมาก ๆ รอบแรกไม่ทันได้แต่ยืนดู รอบสองเกือบแล้วครับโดนประตูหนีบกระเดนออกมาใจหายหมด.. รอบสาม ไม่ยอมละยืนขวางประตูมันซะเลย ฮ่า ๆ รถ MonoRail มีแค่สองตอนครับ เป็นรถสั้น ๆ กลับมาโรงแรมซื้อข้าวที่ Jusco สองกล่องประมาณ 50 บาท นอนอ่านหนังสือสักพักหลับซะ ตื่นสายอดกินข้าวอีก :-)~