MrChoke

บันทึกประจำวัน 03/02/57

ตอนเช้าเข้าประชุมกับพี่เปี๊ยกเรื่องจะดำเนินการกิจกรรม เกี่ยวกับการถ่ายภาพ วาดภาพ เย็บปักทักร้อย และ กิจกรรมออกกำลังกายในเนคเทค ตามโครงการของ สสส. อนาคตคงมีกิจกรรมดี ๆ เข้ามาส่งเสริมสุขภาพจิตของนักวิจัยมากขึ้น นอกจากงานเครียด ๆ หุหุ ตอนกลับบ้านแม่แบ่งขนมที่พี่ชายเอามาให้แม่ แม่บอกว่าแม่เคี้ยวไม่ออกช่วยเอาไปกินหน่อยฮา ๆ แม่ขายของให้เสร็จสรรพ โดยบอกว่าเป็นของดีมีประโยชน์ ไม่มีขายในเมืองไทยนะ เสียดายแม่เคี้ยวไม่ได้ แถมเปิดแล้วถ้ากินไม่หมดปิดเก็บไว้กินตอนหลังได้ด้วยแม่ภูมิใจนำเสนอมาก ฮา ๆ มันเป็นผลิตภัณฑ์ข้าวและธัญพืชของ Dole UK มั้งเท่าที่อ่านจากซอง เมื่อเช้าค้น ๆ ลิ้นชักเจอขาตั้งกล้องคอมแพคสมัยซื้อกล้องตัวแรก เป็นขาตั้งเล็ก ๆ ขนาดน่ารักเชียว ลองเอามั้งตั้ง D700 ดูลุ้นระทึกมากว่ามันจะหล่นหรือเปล่า ฮา ๆ อยากหากรอบมือถือที่ใช้กับขาตั้งได้ขึ้นมาทันได้ ขนาดกำลังพอเหมาะพอดี ตอนบ่ายเอาอีแดงไปให้ร้านช่วยดูระบบไฟและเบรคหลังจากรวนหนักมาหลายวันขับ ๆ ก็เสียวเพราะเบรคไม่อยู่ แถมไฟเลี้ยวก็ไม่ค่อยดีกลัวโดนชนตูดยิ่งนัก ช่างบอกว่าพรุ่งนี้มาดูใจได้ แต่ดู ๆ แล้วไม่น่าจะเสร็จนะวันเดียว เพราะช่างคิดว่าแบตเสื่อม แต่ก็อธิบายไปละว่าอาการเป็นยังไงแถมเคยเอามาให้ดูครั้งหนึ่งแล้ว ตอนเย็นเดินกลับหอแวะแอบถ่าย VDO น้องปั่นจักรยานมานิดหนึ่ง แล้วก็แบกจักรยานปั่นตาม โดนหินปั่นด้วยไล่ตามหินไม่ทันสุดยอดมาก ยอม ๆ มาเจอปอมไล่บี้อีกบอกให้ขึ้นไม่ยอมขึ้นเล่นเอาน้ำลายเหนียวยืดเลย ปอมเลิกก่อนเพราะปั่นก่อน ไปเจอหมอบสองคนกำลังปั่นตีคู่กันมา ไม่เคยเห็นหน้าเลยปั่นไปจ่อตูดเค้าเล่น ๆ กลายเป็นว่าเค้า speed ใส่ไล่ตามลิ้นห้อยเลยตั้งเป้าไว้ 40 km เพราะร่างกายยังไม่พร้อม แต่ปั่นไล่เค้ามาก ๆ เริ่มมันก็เลยเกิน 40 เป็น 50 km พรุ่งนี้รอลุ้นว่าเหมยฟ้าจะบานหรือไม่ วันนี้ครบหกวัน

2 ก.พ. 2557

วันนี้เป็นวันเลือกตั้งของไทย เป็นวันเลือกตั้งที่อยู่ความสับสน ความขัดแย้งของคนในชาติ ชั่วชีวิตที่ผ่านมา ยังไม่มีวันไหนที่การเมืองไทยจะบริสุทธิ์ยุติธรรมจริง ๆ แม้สักครั้ง คงไม่มีนักการเมืองคนไหน หมู่ใด ที่จะออกกฏหมายที่มาควบคุมเรื่องทุจริตอย่างแท้จริง ถ้าในมุมมองของผมจริง ๆ แล้วการเมืองจะเข็มแข็งมันขึ้นอยู่การความอิสระของประชาชนต่ออำนาจต่าง ๆ ทั้งความคิด และ เงินตรา ปัจจุปันนี้ประชาชนแทบไม่มีอำนาจต่อรองใด ๆ เลยในสังคม ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็เห็นนักการเมืองชี้นิ้วนำตลอดเวลา ซึ่งมันก็เป็นไปเพื่ออำนาจของบางกลุ่มเท่านั้น….. หลังจากนอนบนรถไฟและรถทัวร์มาสองคืนติดกลับมาเช้านี้ก็เลยหลับยาวแบบไม่รู้ตัวเลยทั้งวัน ตื่นมาเป็นช่วง ๆ ยังดีมีขนมไข่น้องแบ่งให้ไว้เมื่อคืนเลยได้กินรองท้อง ตอนเย็นไปปั่นสักนิดเดี๋ยวขาจะปั่นไม่ออก ตั้งไว้ 40 km แต่ปั่นไม่ถึงซะงั้นได้ 30 km ก็ยอมละไม่มีพลังงาน ปั่นเสร็จก็ไปหาอาหารเช้ากินซะหน่อย วันนี้ที่ร้านเค้าหมดโปรแถมไข่ดาวเมนูหมูตุ๋นซะแล้ว แต่ก็สั่งหมูตุ๋นมากินอยู่ดี หลังจากกินข้าวเสร็จก็แวะเซเว่นเห็นทริปเปิ้ลซีสวางอยู่เลยหยิบมาลองสักหน่อยเพราะ เคยเห็นมีคนรีวิวซะเสียหายว่ามันแหลกม่ายล่าย เหม็นบ้างอะไรบ้าง แต่เท่าที่ลองวันนี้มันก็โอเคระดับหนึ่ง แค่แป้งเหนียว ๆ ไปนิดหนึ่ง นอกนั้นก็โอเคตามรสชาติของซีส <p id="caption-attachment-1494" class="wp-caption-text"> ทริปเปิ้ลซีส </p>

เดือนแห่งความรัก

เริ่มต้นเดือนใหม่เดือนแห่งความรักด้วยการกลับสู่บ้านเกิดด้วยภาระกิจ ส่งป้าสะใภ้สู่ธรรมชาติครั้งสุดท้าย โดยนั่งรถไฟถึงท่าชนะตอนเช้าถือว่าตรงเวลาใช้ได้ สถานีรถไฟทำส้วมใหม่แล้วไม่ได้กลับนาน ถึงบ้านกินข้าวก็พากันไปไหว้คุณครูสมัยชั้นประถม คุณครูเรวัตร และคุณครูเพ็ญมาศ คุณครูเรวัตรสอนผมตั้งแต่ ป หนึ่ง เป็นครูคนแรกที่สอนให้หัดเขียนหัดอ่าน แล้วมาสอนต่อตอน ป. สี่ อีกครั้ง และมาเป็นครูประจำชั้นตอน ป. หก อีกรอบ ส่วนคุณครูเพ็ญมาศสอนภาษาอังกฤษ ตอน ป. หก คุณครูไม่ค่อยสบายกันทั้งคู่สุขภาพไปตามวัย เขาสงค์หรือเขาประสงค์ หรือเขาแม่นางสงค์ มุมนี้จะเห็นแม่นางสงค์ชัดเจน ใครไม่เห็นบ้าง? ทางเข้าบ้านสภาพถนนเป็นเยี่ยงนี้ น้องหมูกดำกับน้องหน้าดำ เจอเพื่อนรักสมัยมัธยมไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่

หล๊บรถไคว

บันทึกฉบับนี้เขียนบนขบวนรถไควไทย อาจจะบิด ๆ เบี้ยว ๆ ไปบ้างเพราะรถมันขวัดนิ ค่ำนี้มีนัดกับน้อง ๆ กลับบ้านที่ท่าชนะ ตอนเย็นเลยรีบปั่นทิ้งท้ายเดือนมกราคม 30 km ปั่นเสร็จรีบอาบน้ำแบกกระเป๋าไปหัวลำโพง ระหว่างนั่งรถตู้มีกลุ่มสาว ๆ ฝรั่งยุโรปไม่รู้ชาติไหน แต่ก็เกรียนน่าดู ก่อนขึ้นรถก็ดูดบุหรี่กันควันโขมง รถมาดับบุหรี่จะเอาขึ้นไปด้วยคนขับบอกว่า โนว ๆ ๆ พร้อมกับริบเอาไปทิ้งถังขยะ พอขึ้นรถแอร์ตกใส่หน้า she ก็เอื้อมมือไปปิดแอร์ซะทั้งคันเลย พี่ไทยนั่งร้อนแบบเงียบ ๆ จนคนขับขึ้นมา บ่นด้วยความแปลกใจว่าใครปิดแอร์วะ ฮา ๆ นั่งรถก็คุยกันลั่นสนุกสนานจนสาวไทยทนไม่ได้ตะโกนจากด้านหลังว่าเบาเสียงลงนิดหนึ่งนะค้าา ฝรั่งสตั้นไปสามวิ แล้วก็กระซิบกระซาบกันต่อ หุหุ ถึงหัวลำโพงสามทุ่มเห็นจะได้น้อง ๆ บอกว่ารออยู่กลางลานเดิรเข้าไปก็ยืนกลางลานจริง ๆ โบกไม้โบกมือคนมองกันทั้งฮอลล์ เหลือเวลาอีกชั่วโมงกว่าเลยไปหาข้าวมันไก่หน้าหัวลำโพงกิน กลับมานั่งรออีกพักใหญ่ รถก็มาตรงเวลาใช้ได้ ขึ้นมาบนรถสภาพไม่เหมือนที่วาดฝันไว้ ด้วยสะภาพที่เก่าที่นั่งโทรม ๆ อ้อ! ลืมบอกว่าเป็นรถสปรินเตอร์ คืนนี้ที่นั่งจะหักไหมน้อ เมื่อก่อนตอนเข้ากรุงครั้งแรกก็นั่งรถไฟชั้นสามมา จำได้ว่ายืนจากท่าชนะจนถึงกรุงเทพโคตรทรมานจำขึ้นใจ

ทริป #7’57 วัดไผ่ล้อม : 8 ชีวิต

ของที่ระลึก ม.ราชภัฏสกลนคร วันนี้แว๊บไปเอาของที่ระลึกของ ม.ราชภัฏสกลนคร ที่มาเยี่ยมชมเมื่อวานซืน เป็นน้ำหมากเม่า กับ น้ำเห็ดหิมะ แช่ตู้เย็นเอาไว้ยังไม่ได้ลองกินดูว่าจะเป็นยังไงบ้าง ส่วน OpenShift Origin เมื่อวานทำ replica mongodb ไว้แต่เป็นสองเครื่องยังไม่ถูกต้องตามหลักคืออย่างน้อยสามเครื่อง และต้องเป็นจำนวนคี่ หลังจากลองค้นหาข้อมูลดู มีสองทางเลือกคือทำตัวหลอกเพิ่มหนึ่งตัว หรือ จะตั้ง server มาอีกตัว ในที่สุดก็ตัดสินใจตั้งเพิ่มอีกตัวโดยฝากไว้บนเครื่อง node ต้องดูว่าจะไปดึงแรงของเครื่อง node หรือเปล่า จากผลเบื้องต้นก็เป็นที่น่าพอใจ โดยสามเครื่องยอมให้ล่มได้เครื่องหนึ่ง ตอนเย็นมีนัดกันประจำสัปดาห์ คือออกทริปเล็ก ๆ กันซึ่งก็ไปที่ประจำคือวัดไผ่ล้อมเช่นเคย โดยมีสมาชิกเพิ่มขึ้นมาคือพี่ป๊อบ รวมทั้งหมดแปดชีวิต เยอะขึ้นเรื่อย ๆ ละ เดี๋ยวทุกคนเข้าที่เข้าทางก็จะปั่นสนุกขึ้นเรื่อย ๆ ระหว่างปั่นได้กลิ่นทอดปลาเค็มลอยมา เลยตะโกนคุยกับปอมว่ากินกับข้าวร้อน ๆ น่าจะอร่อย กลับมาปอมเลยพาตะเวนหาร้านที่มีปลาเค็ม ก็ไปกันแถวปทุมกันเลยทีเดียว ยังดีที่ร้านไอติมปิดซะก่อนไม่งั้นที่ปั่นมาเอาไม่อยู่

บริจาคเลือดครั้งที่ 46

ดำเนินต่อไป วันนี้ครบรอบสามเดือนของการบริจาคเลือด โชคดีที่สภากาชาดเข้ามารับบริจาคถึงที่ทำงานทุก ๆ สามเดือนแค่เตรียมตัวให้พร้อม รักษาสุขภาพให้แข็งแรกแค่นั้นก็พอ ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 46 เท่ากับหินพอดี จริง ๆ หินต่อให้ตั้งสี่ปี เพราะไปเรียนต่อแล้วไม่ได้บริจาค ผมเลยตามทันเมื่อครั้งที่แล้ว ส่วนสมาชิกในก๊วนก็มากันพร้อมเพรียง พี่สมเดช พี่แอน ตะวัน พี่ปืน อ้อ พี่ทิพย์ เป็นความสุขเล็ก ๆ ของพวกเราครับสำหรับการบริจาคเลือด ผมบ่นเสมอว่าถ้าย้อนเวลาได้อย่างแรกที่อยากทำคือบริจาคเลือดตั้งแต่ ม.ปลาย ผมเสียดายมาก ๆ ที่วันนั้นบริจาคเลือดครั้งแรกที่โรงเรียนสุราษฏร์ธานี แล้วผมก็ไม่ได้บริจาคอีกเลยจนกระทั้งมาทำงานที่ สวทช. ผมก็บริจาคไม่เคยขาดตลอดสิบปีมานี้ นึกแล้วก็เสียดายจริง ๆ ตอนเช้าบริจาคเลือดเสร็จก็ไปเรียนเขียน iOS app กับอาจารย์โคนันจนถึงเที่ยง วันนี้เรียนเรื่องการติดต่อกับ sqlite3 ส่วนตอนบ่ายก็มา config OpenShift Origin ให้ Mongodb rep กันสองเครื่องก็ได้ผลระดับหนึ่งต้องทดสอบอีกนิดหน่อย ตอนเที่ยงเดินตลาดนัดหาอะไรกิน ไปเจอลูกพลับญี่ปุ่นลูกใหญ่สามลูกร้อยเลยลองซื้อมากินดูเม็ดเยอะไปหน่อยเหมือนลูกพลับเกาหลีเลย สงสัยโดนย้อมแมว ฮา ๆ ตอนเย็นมีนัดกับพี่ชาญรุ่นพี่คณะ ไปงานศพคุณพ่อของ อาจารย์โอ ที่วัดชลประทาน ช่วงเลิกงานรถใน มธ. ติดมาก ๆ กว่าจะออกไปพ้นรัศมี มธ. ได้เล่นเอาหลับคา taxi ตอนกลับพี่ชาญพาไปหาอะไรกินจ่ายตังให้ด้วย พี่เจ็งมีขนมให้อีก แถมมาส่งถึง มธ. ซาบซึ้งจริง ๆ ครับพี่สาวกับพี่ชายสองคนนี้ดีกับน้อง ๆ เสมอมา กลับมาถึง มธ.​เหมือนว่ารถรางจะหมดละ เลยตั้งใจจะเดินออกกำลังกายสักหน่อยเดินเข้าสวทช. ไปหลงอยู่แถวคณะศิลปกรรมศาสตร์ นิติศาสตร์อะไรแถวนั้นออกไม่ถูกกลายเป็นอ้อมโลกซะงั้น ฮา ๆ

ยื่นภาษี

ม.ราชภัฏสกลนคร วันนี้ได้รับซองสรุปเงินเดือน และกองทุนเลี้ยงชีพเลยดำเนินการยื่นภาษีออนไลน์ให้เรียบร้อย จริง ๆ ขาดใบสรุปประกันอีกกรมธรรม์แต่คำนวณเองได้ ปีนี้ใช้ฐานภาษีใหม่ เลยทำให้ได้เงินคืนเยอะกว่าปีก่อน ๆ เป็นอันว่าปีนี้ก็ทำหน้าพลเมืองเสร็จสิ้นไปอีกปี ตอนเช้ามีคณะเยี่ยมชมจาก ม.ราชภัฏสกลนคร ตอนแรกแจ้งยอดมาประมาร 150 คน แต่มาจริงแค่ 50 คนเพราะบางส่วนแจ้งมาว่ากลัวสภานการณ์ไม่ปลอดภัยจากการชุมนุมทางการเมือง น้อง ๆ ก็น่ารักดีแรก ๆ ก็เกร็ง ๆ หลัง ๆ ก็เริ่มแซวเริ่มตอบคำถามมีส่วนร่วมมากขึ้น บรรยายเสร็จจบแบบแฮปปี้อินดิ้ง ตอนกลางวันปรับแต่ง bind บน OpenShift เพื่อทำ Master และ Slave ตอนนี้ถ้า Master down ระบบ DNS ก็ยังคงทำงานได้ระดับหนึ่งยกเว้น add และ delete ต้องรอพี่ต้นย้ายไปใช้. route53 ให้สำเร็จก็หมดห่วงเรื่อง DNS ไปได้ ม.ราชภัฏสกลนคร ตอนเที่ยงมีตลาดนัดวันอังคารเห็นเค้าขายกิ่งต้นเหม่ยฟ้า บอกว่าเอามาแช่น้ำไว้ในห้องเดี๋ยวมันจะออกดอกเห็นพี่ปืนยืนดูและตัดสินใจซื้อเลยบอกแกว่าหุ้นด้วย เพราะซื้อเป็นกำกำละ 29 ถ้าสี่กำจะ 100 เลยเอามาสี่กำแบ่งคนละครึ่งปักไว้ในแก้วน้ำรอดูผลคนขายบอกว่าประมาณสองอาทิตย์ คนส่วนใหญ่ก็บอกว่าเค้าหลอกขายส่วนเรายังไม่เชื่อจนกว่าผลการทดลองจะสำเร็จฮา ๆ เหม่ยฟ้า ตอนเย็นตั้งใจปั่นรักษารอบขาสักหน่อย ก่อนออกต้องสูบลมล้อหน้าเพราะยางซึมอีกละ เริ่มสงสัยว่ายางน่าจะมีหนามฝังอยู่แน่ ๆ ถึงได้มีอาการซ้ำซากแบบนี้ ออกปั่นรู้สึกได้ถึงความอ่อนแรงขายังไม่กลับหลังจากโดนเบิร์นหนักวันก่อน ทำให้ไม่สามารถทำความเร็วได้มี แต่ล้าลง ๆ ปั่นได้ 20 km ก็ปวดฉี่ยิ่งปั่นไม่ออกต้องหยุดเข้าห้องน้ำ ปั่นได้สักพักก็ต้องหยุดอีกรอบเหอ ๆ เกือบไม่ครบห้าสิบกิโล พี่ปืนปั่นสามสิบกิโลแบบชิล ๆ ปั่นเสร็จหาอะไรกินกับพี่ปืนแก้หิวกันนิดหน่อย มุมพักผ่อนตามชั้นต่าง ๆ

ไอดิน’56

เมื่อเช้าเดอะตุ๊กโทรมาตั้งแต่เช้าหกโมงกว่า ๆ เห็นจะได้ แต่โทรศัพท์มันเอ๋อ ๆ ไม่ขึ้นชื่อเลยนอนต่อ โทรมาหลายรอบ ก็เอะใจเพราะปกติไม่รับเบอร์แปลก ๆ เลย reboot iPhone สักพักโทรเข้ามาอีกเลยเห็นชื่อว่าเป็นเดอะตุ๊ก ก็รีบรับปรากฏว่ามาอบรมนั่งรอแถวเซเว่นตึกใหม่ ก็รีบอาบน้ำลงไปหา เกือบไปละ ฮา ๆ ต่อเนื่องจากเมื่อคืนปั่น 70 km เสร็จตอนเที่ยงคืนก็ยกพวกกันไปกินข้าวต้มเลยทำเอานอนไม่หลับสงสัยร่างกายตื่นตัวเกินไป ได้นอนสักสอง ชม.เห็นจะได้ วันนี้เลยอาการไม่ค่อยดี นั่งประชุมคอพับคออ่อน ตกเย็นกลับมาจะไปดูงานไอดินของกองสัน มธ. ดันหลับซะตื่นมาก็หกโมงเย็นละ รีบคว้ากล้องวิ่งออกจากห้องลืมมือถือซะงั้น นึกได้ก็จะถึงงานละเลยไม่ได้กลับมาเอา ปกติก็ไปดูงานไอดินทุกปี ปีนี้คนเยอะมากไม่ค่อยกล้าเดินไปมาถ่ายรูปเกรงใจน้อง ๆ เพราะเวทีไม่สูงคนดูนั่งกับพื้น เลยต้องหาตามมุมเวทีถ่ายเอาเลยได้มุมไม่สวย ถ่ายมาไม่กี่รูป เมื่อย ๆ ท้องอืดอีก เลยกลับก่อนงานจะเลิก

วัดใจ

พลังงานของวันนี้ วันหยุดพักผ่อนเช่นเคย หลังจากเมื่อวานกินข้าวน้อยไปหน่อยเลยปั่นตอนเย็นไม่ไหว วันนี้เลยจัดหนัก แต่กินมื้อแรกก็บ่ายสองละ ข้าวหมูตุ๋น ไก่ทอด ไก่จ้อ และ ปิดท้ายด้วยชาเย็น อยากกินมาหลายวันละไอ้ชาเย็น มันอยากของมันเองนะ พักสาม ชม. ให้ข้าวย่อย วันนี้ตั้งเป้าหมายไว้ที่ 70 km แบบรวดเดียวไม่หยุดพัก ถ้าพักก็เลิกเลย ต้องวัดใจกันหน่อย ฮา ๆ ปกติมีคนชอบถามเสมอว่าปั่นคนเดียว วนรอบ ๆ สวทช. มันไม่เบื่อหรือยังไงกัน ผมก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกันว่าเบื่อหรือไม่เบื่อ แต่ทุกครั้งผมก็มีเป้าหมายในการปั่นทุกครั้ง เช่น ปั่น 1 ชม. ปั่น 30 km หรือ 50 km ทำได้บ้างไม่ได้บ้างก็แล้วแต่สภาพร่างกาย แต่ก็พยายามทำให้ได้เสมอ อีกอย่างที่ผมได้รับจากการปั่น วนซ้ำแล้วซ้ำเล่าคือ สมาธิ และ การคิดทบทวนเรื่องต่าง ๆ หลายครั้งปั่นแล้วหงุดหงิดกับสิ่งแวดล้อม รถที่ขับผิดกฏจราจร ปั่นไปปั่นมาผมก็ลืม ๆ มันไปได้ หรือมองในแง่ดีที่เรายังไม่เป็นอะไร ยังปั่นอยู่ได้ เหลืออีกเกียร์ การปั่นคนเดียวเป็นการแข่งขันกับความคิด ความรู้สึกตัวเอง ล้วน ๆ ไม่มีคนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้อง บางครั้งปั่นแล้วรู้สึกหิว พอความรู้สึกหิวปรากฏก็ทำให้แขนขาอ่อนไปหมด เราก็ต้องดึงความรู้สึกมาที่ขาสองข้าง มารู้สึกกับการปั่นทำให้ครบก่อนเรื่องกินค่อยว่ากัน หรือ บางทีก็รีบปั่นเพราะมีคนรอเราอยู่ เป้าหมายก็คือเป้าหมายคนที่รอเราก็ต้องเสร็จให้ได้ตามนัด แต่ถ้าวันไหนปั่นกันหลายคน ผมก็ต้องปั่นให้สนุก ความเร็วไม่ใช่เรื่องใหญ่แต่ไปถึงจุดหมายพร้อมกันเป็นเรื่องสำคัญ Mission Completed สนุกที่ปั่นไล่คนอื่นเสมอ อิอิ ผมไม่แคร์ว่านำหน้าหรือตามหลัง แต่ผมชอบตามหลังมากกว่า การตามหลังคนอื่นทำให้ผมได้เฝ้าสังเกตทุกคนในทีม เค้าปั่นยังไง ลีลา แขนขา อารมณ์ มันเป็นความสุขอย่างหนึ่ง ดังนั้นการปั่นเป็นทีมสำหรับผมแล้วมันไม่ใช่การแข่งขันแต่เป็นการช่วยเหลือดูแลกันมากกว่า ถ้าทุกคนปลอดภัยไปถึงพร้อมกันความสนุกก็ตามมาเองนะ สรุปวันนี้ขาผมปั่นไป 70 km ได้สมดังที่ใจสั่งไว้ ทำให้รู้ว่าแรงที่มีจริง ๆ ประมาณ 40 km แบบปั่นรวดเดียวจบไม่หยุด และวันนี้กินน้ำหมดหนึ่งกระป๋อง ปกติปั่นภายในผมไม่ค่อยกินน้ำ วันนี้ปั่นไปพอคอแห้งก็จิบน้ำไปรู้สึกช่วยได้เยอะ มีแรงฮึดรักษาความเร็วไว้ได้ระดับหนึ่ง แต่ก็ลดลงตามระยะเวลาก็ถือว่าพอใจนะสำหรับคนขาอ่อนอย่างผม อาหารที่กินไปวันนี้ใช้หมดอย่างคุ้มค่าจริง ๆ

เห่อรองเท้าใหม่

ซ๊อปแบบรวดเร็ว ตื่นมาเช้านี้ได้รับข่าวร้ายสองข่าวพร้อมกัน ป้าสะใภ้ที่บ้านเสียหลังจากเส้นเลือดในสมองแตกได้ไม่กี่วัน และ คุณพ่อของอาจารย์เสีย วันก่อนยังเพิ่งไปงานศพคุณแม่อาจารย์อยู่เลยอาจารย์คงเศร้าน่าดู แต่ทั้งหมดทั้งมวลมันเป็นเรื่องของธรรมชาติ ที่ทุกคนต้องเจอ ตั้งใจว่าตอนเที่ยงจะออกไปหาใบพัดพัดลมอีกรอบเพราะศึกษาดูแล้วว่ายี่ห้อที่ใช้อยู่ (Tory) มันใช้ร่วมกับของ Hatari ได้เพราะทำมาจากโรงงานเดียวกัน แต่ก็แบกอันเก่าไปเทียบดูด้วย กว่าจะได้ออกนอนเล่นเพลินก็บ่ายโมงกว่าละ ไปถึงก็ลองเทียบดูตรงเบ้าเสียบเท่ากันแต่ใบพัดบิด ๆ ต่างกันเล็กน้อยก็ลุ้น ๆ ว่าจะใส่พอดีตะแกรงหรือเปล่า ได้ใบพัดแล้วก็เลยแวะดูรองเท้ากีฬาซะเลยคู่เก่ามันเก่ามาก ๆ ซื้อมาหลายปีมาก ๆ ห้าปีได้แล้วมั้งตั้งแต่ตีแบดกัน เลิกตีไปหลายปี มาปั่นจักรยานวันแรกก็ใส่มาตลอดจนทุกวันนี้ พื้นล่างมันโดนบันใดเจาะจนทะลุมาถึงฝ่าเท้าแล้ว แต่ตัวรองเท้ายังดีไม่ขาด วันนี้เลยถอยยี่ห้อเดิม คือยี่ห้อ Click เพราะติดใจในความทนทานและราคาแค่ห้าร้อยบาท คุ้มสุด ๆ มันเป็นรองเท้าธรรมดาที่รับใช้อย่างซื่อสัตย์ ถึงห้องลองใบพัดใหม่รอยบิดที่ต่างกันนิดหน่อยเกือบออกมาโดนตะแกรงแต่ก็ไม่โดนแค่เฉียด ๆ ถือว่าใช้ได้ดีทีเดียว กลับมาตั้งใจจะปั่นฉลองรองเท้าใหม่หลาย ๆ กิโล แต่เอาเข้าจริง ๆ วันนี้ไม่มีแรง ขาไม่ไปตามใจสั่งเลย ปั่นได้สามสิบห้ากิโลต้องหยุดพักไม่งั้นปั่นไม่ไหว พักเสร็จก็กัดฟัน ปั่นต่อให้ครบห้าสิบกิโล แทบสิ้นใจ ฮา ๆ ปั่นเสร็จซื้อข้าวเซเว่นกับปลาคั่วกลิ้งมาเสพเช่นเคย แต่ดึงแรงไปหน่อยที่เปิดฝามันหักซะก่อนไม่ทันเปิดฝาออกมา ก็ต้องลำบากใช้หางช้อนงัดออกมา จริง ๆ มันมีรุ่นที่ไม่มีที่จับเปิดแต่ใช้ช้อนงัด เคยกินแบบนั้นเลยพอจะแก้ปัญหาได้ไม่ยาก เกือบเป็นแมวมองปลากระป๋องซะละ