บ่น

บางเรื่องแม้รู้ก็ทำอะไรไม่ได้…

ไม่ได้บันทึกหลายวัน มีเรื่องเยอะแยะมากมายอยากเขียนแต่อารมณ์ไม่ได้เหอ ๆ ช่วงหลายวันที่ผ่านมาก็มีอะไร ๆ มากมายตั้งแต่เข้าร่วมอบรมเรื่อง Agile ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าสนใจมาก ๆ ถ้านำมาใช้ในทีมได้สิ่งที่ได้เรื่องแรกสำหรับผมคือตัวเอง มันสามารถพัฒนาตัวเองได้อย่างดี เมื่อแต่ละคนเกิดการพัฒนา ทีมก็พัฒนาตาม และ Product ที่ดีก็ตามมา องค์กรก็ได้สิ่งดี ๆ ตามมาเช่นกัน แต่ก็ขึ้นอยู่กับใจผู้บริหารเช่นกันว่าต้องการ Product ที่ดีจริง ๆ หรือต้องการนักปลูกผัก อันนี้ก็ไม่รู้สินะ…

บันทึกบนรถทัวร์

ครั้งแรกในชีวิต ป้ายรถ วันนี้ 20 เมษายน 2555 เป็นวันหนึ่งที่ผ่านเข้ามาเพิ่มประสบการณ์เพิ่มเลเวลของความอดทนได้เป็นอย่างดี หลังจากกลับจากทานอาหารกับเพื่อน ๆ ถึงห้องประมาณ สี่ทุ่มกว่า นั่งดูทีวีประมาณเที่ยงคืนกว่า ๆ เผลอหลับไป ประมาณตี 1 พี่สาวโทรมาหาน้ำเสียงไม่ค่อยสู้ดีนักบอกว่าเตี่ยมีอาการหอบหนักขึ้น หมอจะเจาะใส่เครื่องช่วยหายใจ ให้ลงใต้วันนี้เลยได้ไหม ผมก็ยืนยันไปว่าคงออกเดินทางช่วงค่ำตามกำหนดการเดิม หลังจากวางสายพยายามนอนต่อแต่ไม่ยอมหลับ ลุกมาหาเที่ยวรถทั้งรถไฟและรถทัวร์ พอจะมีกำหนดการในใจว่าถ้ากลับเลยรถไฟเที่ยว 8 โมง ขึ้นที่บางซื่อนั่งรถตู้ NGV จากธรรมศาสตร์ รังสิต ไปลง MRT นั่งต่อไปบางซื่อ ถ้าไม่ทันหรือเต็มก็มีรถทัวร์วิ่งอยู่เป็นช่วง ๆ นั่งจนเช้าก็ตัดสินใจอาบน้ำแต่งตัวจัดกระเป๋า ออกไปให้ทันรถตู้เที่ยวแรก ก่อนขึ้นรถตู้แวะกดเงินเผื่อเหตุฉุกเฉินหนึ่งหมื่นบาท รวมเดิมอีกสองพัน ก็คงพอใช้จ่ายได้ ไปถึงปรากฎว่ารถไฟเต็ม อีกขบวนก็บ่ายโมงเลยตัดสินใจไปเรียก taxi ที่รอคิวอยู่ข้าง ๆ สถานีรถไฟนั่นเอง ผมจำไม่ได้แม้กระทั่งสีรถ จำได้อย่างเดียวคือเบาะหลังขาดเป็นทางยาวมาก ก่อนถึงสายใต้ผมเอากระเป๋าออกมานับเงินย่อยได้ 140 บาทดูมิเตอร์แล้วอาจจะไม่พอเลยบอกว่าถ้าเจอ seven แวะให้แลกเงินด้วยแต่ไม่ทันละรถเลี้ยวเข้าสายใต้ มิเตอร์ 129 บาทเงินย่อยพอจ่ายผมนับใบละยี่สิบส่งให้ 120 เหรียญสิบอีกสองเหรียญด้วยความเบลอ แต่คนขับก็คืนให้ผมมานะ ส่วนกระเป๋าเงินวางไว้บนตัก เปิดประตูรถหอบของออกไป เสียงเพลงชาติดังพอดีก็ยืนตรง check-in จนเสร็จไม่เฉลียวใจเลยสักนิด

Block Block!!!

ช่วงหลัง ๆ เริ่มมีการพูดถึงการเซ็นเซอร์กันมากขึ้น ไม่ว่าจะทีวี หนังสือ หนัง หรือเว็บ บางครั้งเป็นเรื่องน่าตลก บางครั้งเป็งเรื่องน่ารำคาญ จึงถึงน่าสงสาร บางที่ Block กันเสียจนทำอะไรไม่ได้เลยตัดสายทิ้งเสียงยังดีกว่า ที่บ่น ๆ เพราะเมื่อกี้น้องใน lab ส่ง MSN มาบอกว่า search google คำว่า acer 5111 ไม่ได้โดน block เมื่อลองก็จริงดังว่า เลยคิดล่วงหน้า ถ้า… www.opentle.org มี node เท่ากับ 5111 www.blognone.com มี node เท่ากับ 5111 www.debianclub.com มี node เท่ากับ 5111 www.ubuntuclub.com มี id เท่ากับ 5111 ……. หน้าเพจเหล่านั้นก็จะเป็นหน้าต้องห้ามสำหรับที่ทำงานผมไปโดยปริยาย ทางออกที่ดีคืออะไรหนอ…เพี้ยง!!!

ตื่นเถิด…

อย่ามัวหลับไหล…วันนี้เราจงอยู่ข้างเราคนไทยด้วยกัน เพราะแม้เราจะถือหางใคร..แต่ระเบิดมันไม่รู้หรอก ว่าเราถือหางเจ้านายมัน…

บางสิ่งในใจ…

“คืนคอนเอนกายซึมซับไอดิน คืนถิ่นถวิลหาอาทร คืนบ้านที่เสมอสมรสบ่รอน คืนคอนเถิดหนาบินหลาดง” 14/07/54 02:00 “ณ ที่นี่แดนนี้บ่มีฉัน ตลกครันฉันฝืนยืนเฝ้าหา ปรุงแต่งแข่งขันนั้นมายา อนิจจาฉันตื่นยืนเดียวดาย…” 14/07/54 02:15

ปีนี้จ่ายภาษียาก

ปีนี้ผมยื่นภาษีไปตั้งแต่วันที่ 17 ก.พ. 52 ได้เงินคืนมาพักกว่าบาท เท่า ๆ กับปีที่แล้ว แต่เรื่องไม่ถึงไหนสภานะในเว็บมันอยู่ระหว่างการดำเนินการตลอด จนเมื่อวานเปลี่ยนสภานะเป็นต้องการหลักฐานเพิ่ม วันนี้เลยโทรไปสอบถามรายละเอียด สรรพากรเขต 2 ปทุมธานี คนรับโทรศัพท์ไม่ค่อยเต็มใจพูดสักเท่าไหร่ ไม่รู้โกรธใครมา ฮ่า ๆ ….ก็ได้เบอร์ Fax มา ก็ดำเนินส่งหลักฐานไป… นี่แค่เงินคืนพันกว่าบาทเอง พวกโกงภาษีมันก็ยังโกงกันได้อีก …

เมลที่ check ยากที่สุดในโลก

ให้ตายเถอะโรบิ้นเมลบ้าอะไร check ยาก check เย็นแบบนี้ บ้าจริง ๆ อารมณ์เสียทุกครั้งที่เข้าอ่านเมล สุขภาพจิตหายไปกว่าครึ่งของแต่ละวัน ทำให้บางวันลืม check เมลไปซะงั้น แต่ก็ลืมบ่อยฮ่า ๆ พระเจ้า!!! เมื่อไหร่เมล nectec จะเร็วปริ้ด ๆ กับเขาบ้างเนี๊ยะอารมณ์จะได้ดีขึ้นบ้าง ได้โปรด…..

โรคจิต

หลังจากยุ่ง ๆ กับการย้ายข้อมูลของ OpenTLE.org อยู่หลายวันเว็บอื่น ๆ ที่ดูแลก็ไม่ค่อยได้แวะไปดูเท่าไหร่ วันนี้เข้าไปใน blog ของ Codefest เจอหน้าเว็บเบี้ยว ๆ เละไปหมด อึ้งเล็กน้อยเหอะ ๆ นึกว่าโดนดีอะไรเข้าให้แล้ว แต่ก็โดนนะแหละ คือเจอยิง comment กับสมัคร users เข้ามาเป็นพันเลยต้องเข้าไป delete ใน database แทนเพราะลบทาง Drupal ไม่ไหวเยอะจริง ๆ ทำให้ต้องปรับความคิดเรื่องเสรีใหม่ เราก็มองโลกในแง่ดีไม่ได้ปิดกั้นอะไรมากนัก แต่คนอีกกลุ่มหนึ่งกลับมีความสุขกับการรังควาญชาวบ้านทั้ง ๆ ที่มันไม่ได้ประโยชน์อะไรขึ้นมาเลย อีกอย่างก็ไม่ได้รู้จักหรือเคยโกรธเคืองอะไรกัน เก่งในทางที่ผิดก็แบบนี้แหละ เหมือน ๆ กับคนที่ขยันพูดแต่ไม่ทำอะไรมีแต่ทำลายน้ำใจกันในสังคม

ศึกษากันท่าไร?

ศึกษากันท่าไร? โลกยุคนี้ มีศึกษา กันท่าไหน ยุวชน รุ่นใหม่ ได้คลุ้มคลั่ง บ้างติดยา เสพติด เป็นติดตัง บ้างก็ฝัง หัวสุม ลุ่มหลงกาม บ้างดูหมิ่น พ่อแม่ ไม่มีคุณ บ้างก็เห็น เรื่องบุญ เป็นเรื่องพล่าม บ้างลุ่มหลง love free เป็นดีงาม บ้างประณาม ศาสนา ว่าบ้าบอ บ้างไปเป็น ฮิปปี้ มีหลายชนิด บ้างทวงอิส- ระพ้น จนเหลือขอ บ้างที่มี ดีกรีมาก โฮกฮากพอ โลกเราหนอ ให้ศึกษา กันท่าไร ฯ สะดุดกับบทกลอนบทนี้ของท่านพุทธทาส ตรงประโยคที่ว่า “บ้างทวงอิสระพ้นจนเหลือขอ” มองแล้วมันไม่ล้าสมัยเลยทั้ง ๆ ที่ท่านแต่งไว้นานพอดู ก็ไม่มีอะไรมาเอามาแปะไว้เผื่อใครจะสนใจอ่านแล้วคิดตามบ้าง…. คิดเองไปเล่น ๆ ว่าสังคมมนุษย์นี้เสื่อมลงเพราะคำว่าอิสระนี่แหละ ฮ่า ๆ ไม่ซีเรียสแค่แว๊บเข้ามาในความคิดเฉย ๆ….

ส่งท้ายปี

วันนี้เขาว่าเป็นวันสิ้นปี ฟังดูแล้วน่าหดหู่พิลึก คำว่า “สิ้น” จริง ๆ แล้วทุกวินาทีเราก็พบพานกับคำ ๆ นี้ตลอดเวลา สิ้นสุดวินาที ดังนั้นวันนี้เลยเป็นวันธรรมดาวันหนึ่ง เหมือนเมื่อวาน ที่สิ้นสุดไป ดังนั้นใคร ๆ ก็ชอบว่ากันว่าปีใหม่เริ่มต้นอะไรใหม่ ๆ ถ้าจะเริ่มกันจริง ก็เริ่มใหม่กันได้ทุกวินาทีอยู่แล้ว…. วันนี้เจอข่าวน่าหดหู่ยิ่งกว่ากับข่าวการวางระเบิดในเมืองกรุง ไม่มีสิ่งใดกีดกั้นสัญญาณดิบของมนุษย์ มันเริ่มปลดปล่อยความรู้สึกเบื้องลึก ความดิบที่มีอยู่ในตัวตนของสิ่งที่เรียกว่า "สัตว์โลก"