Trip

Cycling For Kids by กฤษณ์ ปีที่6

วันเสาร์ – อาทิตย์ นี้มีโอกาสเข้าร่วมปั่นการกุศลในรายการ Cycling For Kids by กฤษณ์ ปีที่6 ตอน : มาราธอน 24 ชม. ปั่นก่อน นอนที่หลัง ที่จัดขึ้นใน ธรรมศาสตร์ รังสิต เริ่มตั้งแต่ตอนเช้าของวันเสาร์ที่ 15 มี.ค. นัดรวมทีมหน้าเสาธง สวทช. ซึ่งการปั่นครั้งนี้เป็นการรวมทีมกันในนาม FFCC หรือ Fast Foward Cycling Club สวทช. มีสมาชิก 5 คน คือ พี่โก้ พี่ปืน ผม ธง และ วิน เจอกันหน้าเสาธง สามคน ก็ไปลงทะเบียนกันก่อนประมาณ 7 โมงเช้า แล้วพี่โก้ กับ วินก็ตามมาสมทบ ค่าสมัครคนละ 300 บาทเป็นการสมทบทุนบริจาคให้โรงเรียน สำหรับผู้สมัครผ่านเว็บมาก่อนก็ได้จะเสื้อ และ ยางในคนละเส้น ถือว่าคุ้มทีเดียวเพราะยังมีของกิน น้ำดื่มให้แบบไม่อั้นตลอดงานอีก

บางเรื่องแม้รู้ก็ทำอะไรไม่ได้…

ไม่ได้บันทึกหลายวัน มีเรื่องเยอะแยะมากมายอยากเขียนแต่อารมณ์ไม่ได้เหอ ๆ ช่วงหลายวันที่ผ่านมาก็มีอะไร ๆ มากมายตั้งแต่เข้าร่วมอบรมเรื่อง Agile ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าสนใจมาก ๆ ถ้านำมาใช้ในทีมได้สิ่งที่ได้เรื่องแรกสำหรับผมคือตัวเอง มันสามารถพัฒนาตัวเองได้อย่างดี เมื่อแต่ละคนเกิดการพัฒนา ทีมก็พัฒนาตาม และ Product ที่ดีก็ตามมา องค์กรก็ได้สิ่งดี ๆ ตามมาเช่นกัน แต่ก็ขึ้นอยู่กับใจผู้บริหารเช่นกันว่าต้องการ Product ที่ดีจริง ๆ หรือต้องการนักปลูกผัก อันนี้ก็ไม่รู้สินะ…

เพิ่งสาคลาย

วันนี้เพิ่งสร่างไข้ หลังจากป่วยมาสองวัน ไม่ได้ปั่นมาสามวัน แมวจัดทริปไปวัดไผ่ล้อมเช่นเคยวันนี้มีเด็กใหม่คือโคนัน มาร่วมทริปด้วย ดูจากท่วงท่าลีลาแล้วไม่เบา ทุกคนเลยสปริ้นกันใหญ่ ลืมไปว่าปั่นเสือภูเขา ไปสปริ้นไล่เค้า พอถึงวัดถึงกับมีอาการหน้ามืดกันเลยทีเดียว จริง ๆ ถ้าปั่นต่อคงไม่เป็นอะไร นี่หยุดเพราะถึงที่หมายเลยทำให้ปรับไม่ทัน ตอนกลับปั่นโคตรเหนื่อย เพราะลมต้านแรงมาก ปั่นไปท้อไปทำไมไม่ถึงสักที แถมแปลกใจว่าแมวหายไปไหนไม่ปั่นตามมา สักพักก็รู้ว่าแมวยางรั่ว ซะแล้วเลยปั่นกลับกันไปหาแมวอีกรอบ เปลี่ยนยางแล้วไปต่อ จริง ๆ วันนี้ตอนเที่ยงไปจัดหนักกันมา กินซาบูบุฟเฟ่ซะอิ่ม เลยต้องเบิร์นออกซักหน่อย หลังปั่นเสร็จมาดูกราฟอัตราการเต้นหัวใจก็พบว่ามี Zone 4 อยู่นิดหนึ่งก็คงตอนหน้ามืดนั้นแหละฮา ๆ เพิ่งครั้งแรกมั้งที่เต้นถึง Zone 4 ปกติจะเลี้ยง ๆ ไว้ไม่เกิน Zone 3 ปล. สาคลาย ภาษาใต้ หมายถึง ดีขึ้น

ทริป #9’57 วัดโบสถ์ 50 km

สองวันติดกับทริปปั่นจักรยาน เมื่อวานจัดไป 100 km วันนี้ 50 km ความแตกต่างกันคือวันนี้คนเยอะทั้งหมดสิบคน ปั่นกันสนุกมาก ไม่เน้นเร็ว แต่เน้นกิน ฮา ๆ ปกติปั่นไกล ๆ น้ำหนักจะลดไปไม่ต่ำกว่าหนึ่งกิโล แต่วันนี้กลับมาชั่งน้ำหนักเท่าเดิมเลย จัดไปหลายมื้อ ทริปนี้โน้ตเป็นคนระดมพล ตอนแรกหามือใหม่มาปั่นทำไปทำมา มีแต่ขาแรงทั้งนั้น ตัวพ่ออย่างพี่สมเดช พี่ธนางี้ แต่ก็ไม่ทิ้งกันปั่นกินลม ชมวิวกันไปเรื่อย ๆ มีบางจุดที่ลุ้นรถใหญ่บ้าง เช่นตอนข้ามถนนใหญ่ กับตอนข้ามสะพานข้ามเจ้าพระยา ที่รถใหญ่ และเร็วมาก ๆ เสียวหลัง เสียวข้างตลอดเวลา คนอื่นเค้าปั่นกัน 100+ km กันทั้งนั้นแต่ผม ปอมและโบลิ่ง ดักรอระหว่างทางเลยได้มา 50 km ก็กำลังดีแล้วละ วันนี้อากาศถือว่าดีมาก ๆ มืดฝนทั้งวัน มีลงเม็ดบ้างเล็กน้อย ถึงห้องฝนก็ตกพอดี ส่วนพี่ ๆ ได้ข่าวว่าไปติดฝนกันระหว่างทาง อุปสรรควันนี้มีโน้ตยางรั่ว เลยแวะปะกันที่วัดเชียงราก ตอนนั้นฝนลงเม็ดพอดีแต่ก็ไม่มาก ปะเสร็จก็ปั่นกันต่อคราวนี้ยิงกันยาวจน พวกผมแยกกลับออกมาก่อน อ้อ ได้ข่าวพี่สมเดชโซ่ขาดแถวในเมืองอีกคน กลับถึงห้องอาบน้ำเสร็จก็พาอีแดงไปเปลี่ยนยางยกชุดทั้งยางนอกยางในกันเลย เพราะนานมากแล้วไม่ได้เปลี่ยนยางนอกแตกหมดละ โชคดีไปเร็วช่างกำลังจะปิดร้านไปดูฟุตบอลกันพอดี รีบเปลี่ยนกันใหญ่ ฮา ๆ วันนี้ต้องขอขอบคุณพี่สมเดช พี่ธนาและพรรคพวก และที่สำคัญคือโน้ตที่จัดทริปสนุก ๆ นี้ขึ้นมาโอกาสหน้าคงได้ร่วมกันอีก จริง ๆ โน้ตชวนปั่นบ่อยมากแต่ไม่ได้ไปสักที

วันพระรัก

เค้าบอกว่าวันนี้เป็นวันที่สำคัญนาน ๆ จะเกิดขึ้นสักครั้งคือวันแห่งความรักของสองศาสนามาตรงกัน คือวันวาเลนไทน์ และ วันมาฆบูชา เลยตื่นแต่เช้า ไปหาข้าวเซเว่น แถมไข่ลวกมาด้วยฮา ๆ แต่ต้องเดินไปนะเพราะอีแดงยางแบนซะงั้น ถึงคราวต้องเปลี่ยนยางชุดใหญ่ สงสัยงอนที่เปลี่ยนยางให้เจ้าไวท์เมอริไปเมื่อวันก่อน กินข้าวโด๊ปไข่ลวกเรียบร้อย ก็ออกปั่นฉลองวันสำคัญซะเลย อยากปั่น 100 โลมานาน หลังจากผ่านไปหนึ่งปีหรือสองปีหว่า ดูเหมือนอาการไม่ร้อนเพราะมีเมฆมากแต่เอาเข้าจริงร้อนใช้ได้เลยปั่นไม่ค่อยออก ความเร็วอ่อนหัดมาก ๆ เลือกเส้นทางเหมาะกับเสือภูเขามาก โคตรกลัวยางแตกมาก ๆ ถนนลูกรังยาวหลายกิโลเลย เค้ากำลังทำถนนด้วย ปั่นได้แค่ 18 km/hr ฝุ่นตลบมาก ทั้งรถทั้งคนเปื้อนมอมแมมมาก โดยเฉพาะขากลับที่ข้ามสะะพานเร็วไปหลายกิโลเลย ปัญหาที่เจอวันนี้คือ iPhone โดยปัญหาแรกคือมองไม่เห็นเลยกลางแจ้ง เผลอไปลดแสงลงสุด พยายามเอาแสงกลับมานานมาก เพราะอยู่ข้างถนนยอมรับเลยว่ามองไม่เห็นจริง ๆ ส่วนปัญหาที่สองคือเครื่องร้อนมาก ๆ เพราะระหว่างพักครึ่งผมชาร์จแบตทำให้มันร้อนเป็นทุน และระหว่างปั่นเอาใส่กระเป๋าบนคอรถตากแดดตลอดทาง ความร้อนขึ้นสูงมาก ๆ จนเครื่องหยุดทำงานขึ้นหน้าจอเป็นรูปเทอโมมิเตอร์สีแดงจนน่ากลัว เอะใจตอน Endomondo พูด ๆ อยู่แล้วดับพูดไม่เสร็จเลยแวะข้างทางดู รีบเอาออกมาถูกับส่วนที่เย็นที่สุดของร่างกาย ถ้าล้างน้ำได้คงทำไปละ ฮา ๆ ได้โอกาสพักเหนื่อยสักพักเครื่องก็เย็น กลับมาทำงานปกติ Endomondo ก็นับต่อให้แต่ดูเหมือนระยะทางจะหายไปเล็กหน่อยช่วงที่เครื่องดับ ส่วนอีกเหตุการณ์คือ Endomondo ดับแบบไม่คาดคิด เมื่อกลับมามันจะนับต่อให้อัตโนมัติ บนโอเอสอื่นไม่แน่ใจนะครับ แต่ปัญหาตามมาคือ workout นั้นเมื่อเสร็จแล้วมันจะไม่ถูกนับเข้าไปยังชาแลนจ์ต่าง ๆ เราต้องเข้าไป edit แล้งติ๊กให้นับรวมไปด้วย เพราะมันคิดว่า workout เราอาจจะผิดปกติเลยไม่นับให้ ผมเห็นหลายคนโวยวายว่าสถิติหายกันเยอะ เลยคิดว่าส่วนหนึ่งน่าจะมาจากสาเหตุนี้ก็เป็นได้ ไหม้เลย สรุปวันนี้ปั่นแบบอ่อนหัดมาก ๆ ไม่กล้า speed เพราะปั่นคนเดียวถ้าเกิดอะไรขึ้นอาจจะไม่มีคนช่วยก็ปั่นเท่าที่คิดว่าถึงชัวร์สถิติและการทำงานของหัวใจก็เป็นอย่างที่เห็น อีกอย่างที่ลุ้นคือฝนจะตก ลงเม็ดมาให้ตกใจเล่น แต่ก็โชคดีที่ถึงหอแล้วถึงจะตก แต่ตกนิดเดียว

เดือนแห่งความรัก

เริ่มต้นเดือนใหม่เดือนแห่งความรักด้วยการกลับสู่บ้านเกิดด้วยภาระกิจ ส่งป้าสะใภ้สู่ธรรมชาติครั้งสุดท้าย โดยนั่งรถไฟถึงท่าชนะตอนเช้าถือว่าตรงเวลาใช้ได้ สถานีรถไฟทำส้วมใหม่แล้วไม่ได้กลับนาน ถึงบ้านกินข้าวก็พากันไปไหว้คุณครูสมัยชั้นประถม คุณครูเรวัตร และคุณครูเพ็ญมาศ คุณครูเรวัตรสอนผมตั้งแต่ ป หนึ่ง เป็นครูคนแรกที่สอนให้หัดเขียนหัดอ่าน แล้วมาสอนต่อตอน ป. สี่ อีกครั้ง และมาเป็นครูประจำชั้นตอน ป. หก อีกรอบ ส่วนคุณครูเพ็ญมาศสอนภาษาอังกฤษ ตอน ป. หก คุณครูไม่ค่อยสบายกันทั้งคู่สุขภาพไปตามวัย เขาสงค์หรือเขาประสงค์ หรือเขาแม่นางสงค์ มุมนี้จะเห็นแม่นางสงค์ชัดเจน ใครไม่เห็นบ้าง? ทางเข้าบ้านสภาพถนนเป็นเยี่ยงนี้ น้องหมูกดำกับน้องหน้าดำ เจอเพื่อนรักสมัยมัธยมไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่

หล๊บรถไคว

บันทึกฉบับนี้เขียนบนขบวนรถไควไทย อาจจะบิด ๆ เบี้ยว ๆ ไปบ้างเพราะรถมันขวัดนิ ค่ำนี้มีนัดกับน้อง ๆ กลับบ้านที่ท่าชนะ ตอนเย็นเลยรีบปั่นทิ้งท้ายเดือนมกราคม 30 km ปั่นเสร็จรีบอาบน้ำแบกกระเป๋าไปหัวลำโพง ระหว่างนั่งรถตู้มีกลุ่มสาว ๆ ฝรั่งยุโรปไม่รู้ชาติไหน แต่ก็เกรียนน่าดู ก่อนขึ้นรถก็ดูดบุหรี่กันควันโขมง รถมาดับบุหรี่จะเอาขึ้นไปด้วยคนขับบอกว่า โนว ๆ ๆ พร้อมกับริบเอาไปทิ้งถังขยะ พอขึ้นรถแอร์ตกใส่หน้า she ก็เอื้อมมือไปปิดแอร์ซะทั้งคันเลย พี่ไทยนั่งร้อนแบบเงียบ ๆ จนคนขับขึ้นมา บ่นด้วยความแปลกใจว่าใครปิดแอร์วะ ฮา ๆ นั่งรถก็คุยกันลั่นสนุกสนานจนสาวไทยทนไม่ได้ตะโกนจากด้านหลังว่าเบาเสียงลงนิดหนึ่งนะค้าา ฝรั่งสตั้นไปสามวิ แล้วก็กระซิบกระซาบกันต่อ หุหุ ถึงหัวลำโพงสามทุ่มเห็นจะได้น้อง ๆ บอกว่ารออยู่กลางลานเดิรเข้าไปก็ยืนกลางลานจริง ๆ โบกไม้โบกมือคนมองกันทั้งฮอลล์ เหลือเวลาอีกชั่วโมงกว่าเลยไปหาข้าวมันไก่หน้าหัวลำโพงกิน กลับมานั่งรออีกพักใหญ่ รถก็มาตรงเวลาใช้ได้ ขึ้นมาบนรถสภาพไม่เหมือนที่วาดฝันไว้ ด้วยสะภาพที่เก่าที่นั่งโทรม ๆ อ้อ! ลืมบอกว่าเป็นรถสปรินเตอร์ คืนนี้ที่นั่งจะหักไหมน้อ เมื่อก่อนตอนเข้ากรุงครั้งแรกก็นั่งรถไฟชั้นสามมา จำได้ว่ายืนจากท่าชนะจนถึงกรุงเทพโคตรทรมานจำขึ้นใจ

ทริป #7’57 วัดไผ่ล้อม : 8 ชีวิต

ของที่ระลึก ม.ราชภัฏสกลนคร วันนี้แว๊บไปเอาของที่ระลึกของ ม.ราชภัฏสกลนคร ที่มาเยี่ยมชมเมื่อวานซืน เป็นน้ำหมากเม่า กับ น้ำเห็ดหิมะ แช่ตู้เย็นเอาไว้ยังไม่ได้ลองกินดูว่าจะเป็นยังไงบ้าง ส่วน OpenShift Origin เมื่อวานทำ replica mongodb ไว้แต่เป็นสองเครื่องยังไม่ถูกต้องตามหลักคืออย่างน้อยสามเครื่อง และต้องเป็นจำนวนคี่ หลังจากลองค้นหาข้อมูลดู มีสองทางเลือกคือทำตัวหลอกเพิ่มหนึ่งตัว หรือ จะตั้ง server มาอีกตัว ในที่สุดก็ตัดสินใจตั้งเพิ่มอีกตัวโดยฝากไว้บนเครื่อง node ต้องดูว่าจะไปดึงแรงของเครื่อง node หรือเปล่า จากผลเบื้องต้นก็เป็นที่น่าพอใจ โดยสามเครื่องยอมให้ล่มได้เครื่องหนึ่ง ตอนเย็นมีนัดกันประจำสัปดาห์ คือออกทริปเล็ก ๆ กันซึ่งก็ไปที่ประจำคือวัดไผ่ล้อมเช่นเคย โดยมีสมาชิกเพิ่มขึ้นมาคือพี่ป๊อบ รวมทั้งหมดแปดชีวิต เยอะขึ้นเรื่อย ๆ ละ เดี๋ยวทุกคนเข้าที่เข้าทางก็จะปั่นสนุกขึ้นเรื่อย ๆ ระหว่างปั่นได้กลิ่นทอดปลาเค็มลอยมา เลยตะโกนคุยกับปอมว่ากินกับข้าวร้อน ๆ น่าจะอร่อย กลับมาปอมเลยพาตะเวนหาร้านที่มีปลาเค็ม ก็ไปกันแถวปทุมกันเลยทีเดียว ยังดีที่ร้านไอติมปิดซะก่อนไม่งั้นที่ปั่นมาเอาไม่อยู่

ทริป #6’57 วัดไผ่ล้อม พี่ซูโม่ พี่เก๋

หนามเฟื้องฟ้า ตื่นเช้าขึ้นมาเดินเข้าห้องน้ำ สายตาก็สำรวจความเรียบร้อยของจักรยานไปด้วยเพราะตอนเย็นต้องปั่นกันไปวัดไผ่ล้อมเหมือนเดิม พบว่ายางหน้าแบนแต่ดแต๋ ใจหายแว๊บ เพิ่งเปลี่ยนยางในได้สามวันเองอะไรแว้… ยางเส้นก่อนอยู่ได้เป็นปีนะ (แต่ซึมทั้งปี) เลยลูบ ๆ หาสิ่งแปลกปลอมบนล้อไปเจอหนามเฟื้องฟ้าปักอยู่บนล้อพอดี หาเจอง่ายอะไรเยี่ยงนี้ยังไม่ทันหมุนล้อเลยฮา ๆ หนามป้าน ๆ ผุ ๆ เองนะใจเสาะจริง ๆ แบบว่ายางใหญ่ก็จริงแต่มันบอบบางมาก เจอหินเจอเศษแก้วนี่รั่วมานักต่อนัก หาเจอก็ถอดล้อเอายางมาหารูรั่วก่อนหนึ่งรอบ หาไม่เจอแหะเลยต้องอัดลมเอาไปอีก คราวนี้เจอละรูเล็กมาก ๆ เอาไปให้ร้านน้องออมปะให้ เส้นก่อนหน้าด้วย ค่าปะดอกละยี่สิบบาท น่ารับจ้างปะบ้างนะนี่ ฮา ๆต้นทุนน่าจะครึ่ง ๆ ขนมตลาดนัดน่ากิน ตอนกลางวันพี่ต้นเรียกเข้าห้องมืด Scrum Deploy OpenShitf Origin บน Amazon พบว่ามันไม่ง่ายเหมือนลงบน VM เลย และ ความยุ่งยากแบบฉบับ Redhat คือเรื่อง SELinux เล่นเอาปวดหัวไปหลายกระบวนท่า วันเดียวไม่เสร็จพรุ่งนี้ต้อง Scrum กันอีก ตอนเย็นรีบกลับมาใส่ยางจักรยาน เตรียมตัวไปปั่นกัน วันนี้มีห้าคน หมอบสาม เขาสอง มีพี่ซูโม่ กับ พี่เก๋มาแจมอีกสองคน ปั่นกันสนุกดี ก่อนถึงวัดพี่ซูโม่ ปั่นทิ้งตอนทางตรง ปอมไล่ตาม เลยตามกะเค้าด้วยปั่นสุดพลังละ แต่ไล่ไม่ทัน น้ำลายเหนียวยืดเลย ตอนกลับเจอเพื่อน ๆ ที่ทำงานปั่นออกมาหลายคนเหมือนกัน วันนี้ถนนปั่นง่ายขึ้น มีการทำไหล่ทางใหม่ กับเอากองหินลงข้างทางแล้วในจุดที่กำลังซ่อมทางใหม่ ทำให้ปั่นมันมากขึ้น แต่บางช่วงก็ต้องระวังรถทั้งสวนทั้งตาม

ทริป #5’57 พระราชวังบางปะอิน

ทริปใหญ่แถวยาวมาก แบบนี้ไม่ควรทำนะจ๊ะ วันนี้มีนัดออกทริปไปพระราชวังบางปะอินกันตั้งแต่เช้า ประมาณแปดโมงเช้า ตื่นมาก็หิวรีบอาบน้ำแล้วเอาจักรยานลงไปอุ่นเครื่องด้วยการปั่นไปเซเว่นที่ INC2 มองซ้ายมองขวาไม่มีใคร ไม่กล้าจอดไว้ริมถนน พอดีมี รปภ. ปั่นจักรยานเข้าไปในตึกพอดี ก็เลยปั่นตามไปหวังจะจอดไว้หน้าเซเว่น พี่รปภ. แกเอาไปจอดแอบไว้ในซอก ผมจอดไว้หน้าเซเว่น แอบถ่ายรูปซะหนึ่งรูป (จะเป็นการประจานตัวเองปะนี่) เงยหน้าขึ้น พี่รปภ. เดินมาแนวขอร้องว่าพี่ไปจอดริมถนนด้านบนเถอะครับ อย่าให้ผมต้องลำบากใจ ผู้ใหญ่มาเห็นผมจะซวย อะงั้นขอผมวิ่งไปซื้อขนมแป๊บหนึ่งนะครับ เหอ ๆ วันหลังเดินมาเหมือนเดิมอะดีแล้วไม่ต้องพะวงอะไร ขอโทษค้าบบบ นอนทั้งวันเมี๊ยว กลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้ารอ MeO มาสมทบก็นั่งเล่นกับนังเปื้อนเหมือนเคย ช่วงนี้นางนอนทั้งวัน ไม่สุงสิงกับใครท้องก็บวมอีกละ ท้องจริงท้องหลอกหว่า แต่อาการเหมือนท้องมาก ๆ (ท้องหลอกทุกเดือนอะ) ทริปนี้ไปกันสี่คน MeO Bowling และ PomZ โดย MeO บอกว่าจะปั่นแค่ 20 km/h ฮา ๆ แต่วันนี้อากาศถือว่าดีเย็นสบาย แต่ลมแรงกว่าปกติเล็กน้อย ปั่นไม่เร็วไม่ค่อยรู้สึกเท่าไหร่ ตลอดทางเจอนักปั่นกลุ่มเล็กกลุ่มใหญ่ตลอดทาง มีอยู่กลุ่มหนึ่งคนเยอะมาก ๆ จอดถ่ายรูปริมทุ่งนา ไม่รู้ทริปใคร ถ่ายรูปเก็บไม่หมดยาวจริง ๆ ปั่น ๆ ไปโบลิ่งบอกว่าเดี๋ยวขอแวะพักที่ 20 km ปั่นไปสักพักก็ถึงละ ดูตัวเก็บสถิติอ้าวมัน 20 km โบลิ่งไม่ต้องพักละ ถึงแล้ว ฮา ๆ เหมือนจะถึงเร็วโดยไม่รู้ตัว ไปถ่ายรูปป้ายแล้วตัดสินใจกันว่าจะกินข้าวที่ร้านต้นน้ำหรือเปล่า แต่เค้าไม่ให้เอาจักรยานเข้าไปจอด เลยตกลงกันว่ากลับมากินที่รังสิตละกัน ก็ปั่นกลับเลย ตอนกลับเหมือนจะลงเนิน โบลิ่งปั่นจนไล่ไม่ทันเลย ความเร็วต่างกับตอนมามาก หรือลมส่งด้วยก็ไม่รู้