Uncategorized

อย่าพยายามเข้าใจ..

บางครั้งเราพยายามที่จะทำ ความเข้าใจอะไรด้วยตัวเอง..และบ่อยครั้งที่เรามักจะทึกทักเอาว่ามันน่าจะเป็ นไปตามความรู้สึกนึกคิดของเรา..จนทำให้เรื่องราวต่าง ๆ แย่ลงและรู้สึกไปว่าสายเกินว่าจะแก้ไข ดังนั้นบางครั้งก็จำเป็นต้องทำเป็นเฉยเสียบ้างปล่อยให้มันเป็นไปตามวิถีตราบ ใดที่มันไม่ได้ทำร้ายใครเข้า <p> วันเวลาและความเข้าใจจะรักษาริ้วรอยจากคลื่นชีวิตที่ถาโถมเข้ามา<br /> รอให้คลื่นสงบริ้วรอยจางลงแล้วเราค่อยมาเดินบนหาดทรายอันสวยงามนี้ดีไหม ?<br /> </p> <hr /> <p> <br style="font-weight:bold;" /><br /> </p> <div style="text-align:left;"> <span style="font-weight:bold;">ถึงคนฝั่งฝากโน้น&#8230;</span><br /> </div> <p> <br /> ฉันพร่ำเพ้อมามากนักหนา&#8230;จนวันเวลาพาฉันมาพักตรงฝั่งฝากนี้<br /> สักอีกกี่ปีหนอที่จะลบจะให้เลือนลาง<br /> ฉันเข้าใจดีถึงความรู้สึกของเธอ..เธอต้องการแค่อยากรู้สิ่งที่ฉันเป็น..<br /> แต่เข้าใจความรู้สึกฉันไหม<br /> ฉันแค่อยากปลดปล่อยตัวเองออกจากกรอบที่คอยบีบความรู้สึก<br /> ในยามที่ได้ยินเสียง ในยามที่ได้เห็นข้อความจากเธอ<br /> เพราะใจฉันไม่เข้มแข็งอย่างใจเธอที่ไม่เจ็บปวดเวลาคุยกับฉัน<br /> มันต่างกันฉันเคยพูดเสมอ เธอคือคนกระทำความเจ็บปวดมันเล็กน้อยนัก<br /> ถ้าฉันรู้สึกแค่เล่น ๆ ฉันคงดีใจที่เธอไปได้ซะที แต่นี่ฉันพูดเป็นร้อยครั้ง<br /> มันก็ยังเหมือนเดิม ใช่ว่าฉันไม่เคยหยิบยื่นให้เธอฉันให้จนฉันไม่เหลืออะไร<br /> จนฉันคิดได้ว่าฉันควรกลับมารักษามันไม่ใช่เฝ้าทำลายมัน<br /> เธอเองก็อย่ากเห็นฉันลืมเธอ ลืมความเจ็บปวดไม่ใช่หรือ ทำไมเล่า ทำไม?<br /> ฉันกำลังเดินตามวิถีที่ดีที่สุด<br /> สักวันฉันจะดีขึ้นอาจจะเร็วจะช้าขึ้นกับสิ่งที่ฉันเจอ<br /> หากฉันยังพบเจอแต่เสียงของเธอ ถอยคำ ข้อความจากเธอ<br /> ถึงแม้มันออกมาจากความห่วงใยก็ตาม ฉันคงทำใจให้เข็มแข็งไม่ได้<br /> ซึ่งเธอเองก็รู้ดีว่าเพราะอะไร หรือ ตลอดเวลาเธอไม่เคยรับรู้มัน ?

คนดีที่ฉันรับได้…

เมื่อก่อนนั้นอาจจะฝันกันไปไกล ว่าคนคนนั้นต้องเป็นคนดีที่สุดสำหรับเรา…มานึกดูตอนนี้มันก็ยังส่วนถูกอยู่บ้างตามความคิดของตัวเอง การที่จะเปิดใจรับใครเข้ามาสักคนเราน่าจะมองส่วนดีเขาให้มาก แต่ก็ต้องดูอย่างอื่นประกอบกันไปด้วย แต่สำหรับความรักบางครั้งมันจะปิดบังซ้อนเร้นทำให้เรามองข้าม และ เกิดเยื้อบาง ๆ ขั้นระหว่างเราสองเสมอ มันใกล้ชิดสนิทกันทำให้อาจดูเหมือนไม่มีอะไรขั้นกลาง แต่เมื่อเยื้อบาง ๆ นี้ขาดลงเมื่อใด..เราสองเหมือนอยู่กันคนละภพโลก…การยึดถือความดีของกันและกันช่วยให้เยื้อบาง ๆ มันเหนียวแน่นถึงจำเป็นต้องจากกันมันก็ยังผูกติดนึกถึงความสวยงามอยู่บ้าง…. แล้วคนดีที่ฉันรับได้ละ…คืออะไร? ความรักอาจก่อตัวขึ้นก่อนที่รับรู้มิติของอีกฝ่ายมิติที่รับรู้มันกระทบต่อความรู้สึกของเรา ถ้าเรามองแต่สิ่งที่เราเรียกว่าชั่วร้าย แน่นอนรักนิรันดร์อาจจบลงแค่ข้ามคืน… กระซิบผ่านหยาดน้ำตาของเขาไปสิครับ… "รู้ไหม..เธอคือคนดีที่ฉันรับได้นะ…." | อาจงง ๆ กัน ฮ่า ๆ ก็งงกันต่อไปไม่ต้องพยายามเข้าใจนะครับ..

ได้โปรด..

ก่อนนี้เรามักร้องขอสิ่งต่าง ๆ ไม่ว่าจากคนที่เรารัก หรือ สิ่งที่เรามองไม่เห็น.. "ดาวจ๋าได้โปรดให้เขารับรู้…" มาวันนี้มองกลับไปเราร้องขอสิ่งเหล่านั้นเพื่ออะไร? เราพยายามแล้วหรือยัง? ต่อแต่จากนี้ไปเราจะร้องขอ สองมือ สองเท้า และ ใจดวงนี้ ว่า "ได้โปรดเดินต่อไปเพื่อหยิบยื่นสิ่งดี ๆ ให้แก่กันเถิด…" เฉดสีบ่งบอกอารมณ์ แววดาบ่งบอกความรู้สึก

Emptiness..

เหมือนมากมาย…แต่จับต้องอะไรไม่ได้เลย.. <p align="center"> ไม่ได้หยุด แต่ ท่องไปในพื้นที่ที่ไม่มีอะไรเลย.. </p> <p align="center"> ไม่ได้บ้า แต่ไม่เหมือนคนอื่น&#8230; </p> <p align="center"> <img src="http://spaces.msn.com/rte/emoticons/smile_eyeroll.gif" /></div>

เสียงจากดิน…ถึงฝากฝั่งฝัน

บนถนนแห่งความฝัน.. ฉันเรียนรู้มันว่าเสียงเรียกร้องจากความต้องการมันยิ่งใหญ่เกินกว่าสองมือของฉันรับได้… เสียงจากจิตมันแผดร้องก้องไกลกว่าสองหูฉันจะรับได้… ภาพแห่งความฝันมันบรรเจิดเลิศเลอกว่าสองตาฉันแยกแยะออกจากความเป็นจริง… กลิ่นแห่งร้อยรักทะลักเกินกว่าจมูกฉันต้านทาน และความรู้สึกมันบริสุทธิ์เกินกว่าสองมือสองเท้าฉันยัดเยียดให้… เดินยังเดินไม่เกินช่วงชีวิต ฉันจะหยุดเดินเมื่อเกินช่วงชีวิต…

ปิด หรือ ย้าย..

ได้โอกาสจริง ๆ แล้วครับที่จะปิด Space แห่งนี้ โดยผมจะย้ายที่บ่นไปรวมใน Website ส่วนตัวของผมเพียงที่เดียวขี้เกียจไปหลายที่แล้วละครับ ต่อไปคงบ่นเรื่องไร้สาระน้อยลง ถ้ามีโอกาสหัวใจเปลี่ยนสีอีกเมื่อไหร่จะมาใช้บริการ Space แห่งนี้อีกครับ เนื้อหาเก่า ๆ ยังอ่านกันได้นะครับ …เลื่อนลงไปด้านล่างเลย.. ย้ายไปที่ https://mrchoke.org/ อ่าน “นิยามความรัก” ของผมได้ทั้ง 3 ภาคที่นี่ครับ ภาคที่หนึ่ง ภาคที่สอง ภาคที่สาม เดือนหน้าที่จะถึง.. เป็นเดือนที่ใครสามคนเกิดน่าแปลกจัง…ต้นเดือน (1) กลางเดือน (21) และ ก็ปิดท้ายด้วยปลายเดือน (30) มีความสุขมาก…เด้อ บาย บาย

บทสรุป..

จริง ๆ แล้วตั้งใจไว้ว่าว่าง ๆ ค่อยมาสรุปภาคสาม ให้จบ แต่เปลี่ยนใจวันนี้ให้มันจบซะเลยปล่อยไว้นอนไม่ได้ปิดซักที…หลายคนขี้เกียจอ่านเพราะมันยาว..ไม่เป็นไรครับผมไว้อ่านเวลาโตขึ้นกว่านิยามความคิดอาจจะเปลี่ยนไปอีกก็ได้ <p> <strong><font color="#003366">บทสรุป</strong> </p> <p> ความรักในมุมมองของผมผมขอสรุปตามเนื้อหาและสิ่งที่ผมเจอมามันอาจจะไม่ครอบคลุมนักแต่มันคือมุมมอง ๆ หนึ่งนะครับ ผมขอสรุปเป็นข้อ ๆ ดังนี้ครับ </p> <p> </p> <p> <font color="#0000ff">&#8211; <strong>ความรักคือความพึงพอใจ </strong>คำนี้ทำให้ผมนึกถึงคำว่า <strong>คุณภาพ</strong> สมัยเรียนคุณภาพมันมันมีระดับไม่เท่ากันในแต่ละคน กลุ่มคน หรือ สังคม ดังนั้นเวลาจะซื้อของมาชิ้นหนึ่งเรารู้สึกว่ามันมีคุณภาพเราพอใจมาก แต่ถ้าให้อีกคนมองอาจไม่มีคุณภาพก็ได้ เหมือนกับความรักเลยนะผมเลยยกให้ข้อนี้มาเป็นอันดับแรก ความรักที่แท้จริงคือความพึงพอใจของคนสองคน&#8230; </p> <p> &#8211; <strong>ความรักคือความเข้าใจ </strong>เรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญมาก <strong>"รักอย่างเดียวมันไม่พอ"</strong> ความรักไม่ได้ช่วยให้ความรู้สึกของอีกฝ่ายหนึ่งดีขึ้นถ้าเราไม่เข้าใจซึ่งกันแหละกัน ความรักไม่ใช่การปรับตัวเข้าหากันในมุมมองผม แต่ความรักคือการยอมรับในพฤติกรรมของคนที่คนรักได้หรือไม่ต่างหาก เพราะนั้นคือตัวตนที่แท้จริงของเขา การเปลี่ยนตัวเองไม่ใช่ทางออกสำหรับความรัก แต่ทั้งนี้ก็ต้องดูด้วยนะครับถ้าเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีมันเป็นอะไรที่น่ายกย่องเหมือนกัน&#8230; ดังนั้นก่อนจะตกลงปรงใจหรือก่อนจะเรียกมันว่าความรัก คนต้องตอบตัวเองให้ได้ก่อนว่า สิ่งที่เขาทำให้เราไม่สบายใจในวันนี้ถ้าเขายังทำแบบนี้ไปอีกสัก 5 ปี 10 ปี หรือ 20 ปี ณ ตอนนั้นเรายังจะรับได้ไหม.. แล้วสิ่งที่เป็นอยู่ในตอนนี้ในเวลาเดียวกันเขาจะรับเราได้ไหม&#8230;เพราะอะไร ๆ ณ เวลาที่แรกรักกันนั้นมันสามารถมองข้าม และให้อภัยได้เสมอ&#8230; </p> <p> <font color="#0000ff">&#8211; <strong>ความรักคือการให้อภัย</strong> เรื่องราวระหว่างคนสองคนมันคือการเดินบนเส้นทางที่ต้องการเหตุผล ความคิดเห็น และ การกระทำ แต่สิ่งเหล่านี้อาจไม่ลงรอย หรือ ไม่เหมือนกันบ้าง ตั้งแต่เล็กน้อยไปจนถึงเรื่องราวใหญ่โตก็ได้.

ปิดฉาก…ไม่ลง

ยังปิดไม่ลงสำหรับ spaces แห่งนี้ได้เขียนเรื่อง Classic เข้าเลยต้องมีต่อภาคสอง…:-) วันนี้รู้สึกเหนื่อย ๆ เศร้า ๆ พร้อม ๆ กับการเริ่มชีวิตใหม่ด้วยตัวคนเดียวจริง ๆ สักที ตัวคนเดียวในที่นี้มันหมายถึง ทั้งร่างกาย และ จิตใจ ต่อแต่นี้ไปจะเริ่มอะไรใหม่ ๆ ทำในสิ่งที่อยากทำ (แต่คงไม่ใจดำรวมไปถึงครอบครัวผมนะคนละส่วนกัน) มาต่อกันกับเรื่องมุมมองความรักของผมต่อดีกว่า… ความรัก ภาคสอง สำหรับความรักในมุมมองอันแสนจะคับแคบของผมนั้นหรือ.. มันก็ไม่แตกต่างกับความรักน้ำเน่าโดยทั่วไป รักเพราะรัก ช่วงเวลาที่มีความสุขมันแสนจะสั้นนัก แต่เมื่อเวลาเจ็บปวดมันแสนจะยาวนาน นานซะจนปานว่าช่วงเวลานี้มันคือทั้งชีวิตก็ว่าได้.. คิดดูนะครับช่วงเวลาที่มีความรักให้กัน แค่เวลาไม่กี่วัน ไม่กี่เดือน ไม่กี่ปี แต่เมื่อรักจบลงมันใช้เวลามากมายแค่ไหนที่จะลบล้างรอยหนามที่ยอกลึกในความรู้สึก มันทิ้งรอยแผลไว้ตลอดไปซะด้วยซ้ำลองคิดดูว่าคุ้มกันไหม? อยากเก็บสิ่งดี ๆไว้ เป็นคำพูดที่หลาย ๆ คนใช้ในการคบหากันในช่วงเวลาอันน้อยนิด ความรักเพื่อความสุขเพื่อวันนี้..อนาคตยังมาไม่ถึงไปคิดทำไม…เป็นส่วนหนึ่งของความรักในสังคมนี้ ถ้าให้ถามผมนะเหรอผมแทบไม่นิยามมันว่าความรักด้วยซ้ำ…มันคือ ความใคร่ หรือ หลุ่มหลงมากกว่า…แต่ก็มันแค่มุมมองนะ หลายคนคงค้านในใจ…จริงอยู่คนเราควรให้และรับสิ่งดี ๆ แก่กันเพื่อนมิตรภาพมากกว่าเรื่องอื่นใด ลองถามใจตัวเองว่าจริงหรือที่มีความสุขมันสุขจริงหรือแค่ปลอบโยนใจตัวเอง… ประสบการณ์ ประสบการณ์มันทำให้คนเรารู้จักหลีกเลี่ยง ไม่ให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเดิม มันควรเป็นแบบนั้น แต่สำหรับความรักแล้วมันเป็นอะไรที่ละเอียดอ่อนแยบยลยิ่งนัก มันจริงหรือที่ประสบการณ์ทำให้ความรักครั้งต่อไปดีขึ้น? ลองคิดตามผมดูนะครับ… ระแวงไม่ไว้ใจกันและกัน เพราะก่อนนั้นเคยเจอประสบการณ์ที่แย่ ๆ ประสบการณ์ที่ไม่ซื่อสัตย์ เราเองเคยทำแบบนี้มาก่อนกลัวนะว่าเค้าจะทำกับเราบ้างเหมือนไนอดีต มัวแต่เฝ้าย้ำคิดย้ำทำ หาความสุขไม่ได้เลย..เป็นแบบนี้ไปแล้วประสบการณ์มันช่วยให้ดีขึ้นไหม…แต่ไม่เสมอไปนะครับ ประสบการณ์เหล่านี้อาจทำให้หลายคนรู้สึกเป็นเรื่องธรรมดาเข้าใจกันก็ได้แต่ก็คงน้อยนะ… อีกเรื่องที่พบบ่อยมากทั้งหญิงทั้งชายนั้นคือ ตัดสินคนทั้งโลกเพราะคน ๆ เดียว เคยผิดหวังอย่างโหดร้ายจากชายคนนั้น..คนที่เฝ้าทุ่มเทและยอมทุกอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่งความรัก แต่เมื่อกลับกลายเป็นว่าสิ่งเหล่านั้นไม่ได้อะไรกลับคืนมาเลยความรักเริ่มเปลี่ยนเป็นความเกลียดชัง เกลียดเขาคนนั้นปานจะกินเลือด พาลไปถึงคนทั้งโลกนี้ว่าเหมือนกันหมด แบบนี้ก็อยู่คนเดียวไปถ้ามีความสุข… แต่มันก็มีอีกด้าน เจ็บแล้วเจ็บอีกก็ยังมิหลาบจำ ค้นหาเพื่อความรักที่แท้จริงศัทธาในรักมันต้องมีสักวันที่เป็นของเรา.

ปิดฉาก…

ตั้งใจจะอำลา Spaces แห่งนี้เพื่อไปรวมอยู่ใน Website ส่วนตัวจะได้ไม่หลายที่เหมือนกับหลายใจยังไงไม่รู้… <p> อำลาด้วยเรื่องทั่ว ๆ ไปสักเรื่อง&#8230; <br /><br /><font color="red"><strong>"ความรัก"</strong><br />ทุกผู้ตัวคนผมมั่นใจว่าทุกคนต้องค้นหาความรักที่ตนต้องการ รักมีหลายความหมาย มีหลายเหตุผล มีหลายแนวคิด รักคือความพึงพอใจของคน ความพึงพอใจฝ่ายเดียว..มีทั้งสุขและทุกข์แสนสาหัส ความพึงพอใจตรงกัน ร่วมกัน มันแสนสดชื่น และมีความสุข มันเป็นอะไรที่หลาย ๆ คนใฝ่หาทุ่มเทให้ได้มา..ที่หลายคนเรียกว่า "ตาบอด" </p> <p> <strong>ความรักมันคืออะไร ? </strong> </p> <p> คำถามโลกแตก บางครั้งก็น่าเบื่อที่จะหาคำตอบ แต่สำหรับหนุ่มสาวที่เริ่มค้นหาความรัก ช่างเป็นอะไรที่น่าค้นหา น่าติดตามไม่เบื่อหน่ายกับการวิ่งตามหาความรัก บ้างก็ว่า "อกหักดีกว่ารักไม่เป็น" ก็ดีถ้าอกหักแล้วไม่เป็นอะไร.. บ้างก็รักเปลี่ยนสีถ้าครั้งแรกนั้นไม่สมหวังดังตั้งใจ.. กลับกลายเป็นว่ามองความรักเป็นสิ่งชั่วร้าย..ไม่ไว้ใจใคร ๆ ที่เข้ามาในภายหลัง ปิดโอกาสตัวเองเสียเปล่า ๆ แต่ถ้าอยู่กับตัวเองแล้วไม่เสียจิตก็ไม่เป็นไร ถ้าอยู่คนเดียวแล้วจิดใจวุ่นวาย ไม่สบายใจ อ่อนล้า โลกช่างมืดมนแล้วละก็ อย่าทรมานตัวเองไปเลยครับ แต่ใช่ว่่าเปิดรับทุกอย่างโดยไม่ไตร่ตรอง ก็อย่าเดินเหยียบหนามแหลมอันแสนเจ็บปวดซ้ำรอยแผลเก่าก็แล้วกัน ส่วนคนที่มีหน่ายกับความรัก เปลี่ยนรสชาติของความรักเป็นว่าเล่นไม่แคร์กับความรักสนุกกับการเปลี่ยนแปลง แบบนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าดีหรือไม่เพราะผมเองก็ไม่เข้าใจเขาคงพูดไม่ได้เหมือนกัน แต่ถ้าการเปลี่ยนแปลงเหล่านั้นไม่ไปทำร้ายใครเข้ามันก็ดี </p> <p> <strong>ถือว่าเป็นบทเรียน </strong> </p> <p> หลายคนปลอบใจตัวเองและคนรอบข้างว่าให้ถือความผิดหวังเป็นบทเรียนซะจะได้ไม่เจ็บ มันก็จริงเมื่อมีบทเรียนก็อย่าทำอะไรที่มันซ้ำรอยเดิม แต่ผมกลับคิดว่า รักที่ดีที่สุดมันคือรักเดียว ถ้าสมหวังมันจะเป็นอะไรที่แสนจะอุดมคติมาก ๆ ทางเดียวคือทำอย่างไรให้เราไม่มีบทเรียนที่ต้องแลกกับความรู้ดี ๆ แลกกับท้องฟ้าสีครวมปนชมพู มันก็ยากนะ แต่ทางออกมันก็คืออดใจรอศึกษากันไป คนไม่ว่าหญิงหรือชายมันก็เหมือนกัน วันเวลา ระยะทาง สามารถพิสูจน์ได้ พื้นฐานมันเหมือนกัน ความไม่ไว้ใจเพราะเรานั้นยังไม่แน่ใจ จริง ๆ มันไม่ใช่ความรักหรอก แค่ความหลงในอารมณ์ หลงในความดีที่มีให้ มันเป็นความดีที่คละคล้าวกับความหลงไหล มันต้องรอเวลาถึงจะรู้ว่าความดีนั้นจริงใจหรือไม่ การทุ่มเทเพื่อแลกกับความรักมันก็แค่ชั่วครั้งชั่วคราว รังแต่จะเจ็บซ้ำซะมากกว่า&#8230; โดยทั่วไปผู้ชายมักจะเข้าใจว่าผู้หญิงต้องการอะไร การแสดงเพื่อชนะใจนั้นไม่อยากเวลาแค่เล็กน้อยใน ครึ่งปี หนึ่งปี หรือสองปี หรือ ช่วงระยะเวลาที่ใช้ชีวิตมหาลัย มันสั้นนัก แค่เพื่อให้ได้มาซึ่งผู้หญิงที่ตนต้องการมันคงไม่อยาก ไม่รู้สินะผู้หญิงเค้าคิดยังไง คงหวังว่าถ้าทุ่มเทให้คงจะชนะใจมั้ง&#8230;แต่มักจะเข้าทางผู้ชายซะส่วนใหญ่&#8230; </p> <p> เอ&#8230;เขียนต่อยังไงดีหว่า.

พลังกาแฟ…

วันนี้สลบตั้งแต่ตอนเย็นเพิ่งตื่นใหล้เที่ยงคืนแล้ว เพลียมาก ๆ เมื่อวานจำได้ว่าอัดกาแฟไปสอง ปกติกินกาแฟแล้วหลับนี่หว่า..นอนไม่หลับทั้งคืนพยายามแล้วก็ไม่หลับ..จนใกล้สว่างเริ่มง่วงแต่นอนไม่ได้แล้วครับ เลยไม่นอน แถมตอนเช้ากลับลงไปใน lift หย้าตึกเข้าไปกดชั้น 1 ประตู้ปิด ๆ เปิด ๆ เองสองสามรอบ อืมม สงสัยมันจะเสียแฮะ เข้าข้างตัวเองไว้ก่อนเช้า ๆ คนเดียวด้วยเข้าไปแล้ววิ่งออกเสียฟอร์มหมด ผีก็ผีเหอะอายเป็นเหมือนกันฮ่า ๆ วันนี้ทั้งวันเลยหลับ ๆ ตื่น ๆ นั่งพิมพ์ command หลายรอบผิด ๆ ถูก ๆ มีคนว่าเราว่าชอบทำอะไรเล่น ๆ โอววเป็นแบบนั้นไปแล้วเหรอ ไม่ได้เล่นนะ…