อะไรหรือคือความจริง?

ตั้งแต่ไหนแต่ไรคำถามที่ไม่มีคำตอบ หรือ ความหวังที่ไร้หวัง รัฐรณรงค์งดสูบบุรี่ แต่รัฐมีโรงงานยาสูบ รัฐบอกว่างดเหล้าเข้าพรรษา แต่รัฐมีโรงงานต้มเหล้า รัฐบอกว่าเล่นหวยเป็นการพนัน แต่รัฐเป็นเจ้ามือหวยรายใหญ่ ตำรวจจับยาบ้า ยาเสพติด แต่ตำรวจเป็นพ่อค้ารายใหญ่ ตั้งแต่ผมจำความได้สิ่งเหล่านี้ก็มีให้เห็นแล้วโดยปกติ มาวันนี้มีข่าวการพยายามควบคุมการโฆษณาเครื่องดื่มแอลกฮอล์ แต่ดูแล้วเหมือนไฟไหม้ฟางวูบเดียวเดี๋ยวก็ดับ อีกด้านก็พยายามยกเลิกหวยบนดินที่เป็นแหล่งเงินของรัฐบาลชุดที่แล้วแต่เจอประชาชนต่อต้าน นี่บ้านเมืองเราเป็นอะไรไปแล้วหรือ? ชีวิตหมกหมุ่นอยู่กับอะบายจนแยกไม่ออกว่าอะไรคือถูกอะไรคือผิด หรือว่ารู้แต่มันชินเป็นธรรมดา ผมรู้สึกแย่มาก ๆ เมื่อเห็นข่าวคนออกมาชมนมเพราะจะยกเลิกหวย คนขายเหล้าออกมาแสดงความคิดเห็นเมื่อพยายามลดสื่อชักจูง เงินทำให้คนลืมทุกสิ่งได้จริง ๆ ผมเองก็เป็นในบางครั้ง ความวุ่นวายต่าง ๆ ในบ้านเมืองผมลองถามตัวเองดูว่าสาเหตุมันมาจากอะไร ก็ตอบตัวเองได้ไม่ชัดสักเท่าไรนัก แต่ ณ ตอนนี้ผมเชื่อว่าความวุ่นวายมาจากเรา ๆ ท่าน ๆ และตัวผมเองนี่แหละ ที่ไม่สามารถยึดเกมการเมืองไว้ได้ปล่อยให้อำนาจเงิน และ สิ่งที่มองไม่เห็นชักจูงไป บางครั้งผมไม่ชอบการปฏิวัติครั้ง พ.ศ. 2475 เอาเสียเลยมันเห็นแก่ตัวไม่ได้คิดถึงประชาชนจริง ๆ แต่อ้างประชาชน เพราะอะไรนะหรือ ? ครั้งนั้นผมกล้าพูดได้ว่าคำว่าประชาธิปไดยรู้จักแค่คนบางกลุ่มบางพวกเท่านั้น ตามี ตามาไม่ได้รู้อะไรกับเขาเลย เสาเข็มของประเทศคือคนยากจนเข้าไม่ถึงประขาธิปไดย มีแค่กลุ่มหัวก้าวหน้าไม่กี่กลุ่มเท่านั้น การกระทำอันรีบร้อนเกินไปทำให้ทุกวันนี้มันต้องเจอกับอะไรต่าง ๆ มากมายอย่างที่เราเห็นกันอยู่ แม้คำว่าประชาธิปไตยถูกนำมาใช้ในการปกครองประเทศไทยหลายปีดีดัก คนอีกหลายคนนักยังไม่รู้จักมันซะด้วยซ้ำ รู้แค่เพียงประชาธิปไดยคือการเลือกตั้ง การยอมรับเสียงข้างมาก ซึ่งก็แต่นั้นจริง ๆ ถ้าวันนั้นกลุ่มก่อการออกเผยแพร่ลัทธิประชาธิปไดยแก่ประชาชนควบคู่กับการเปลี่ยนแปลงการปกครองอะไร ๆ น่าจะดูดีกว่านี้…