หล๊บรถไคว

บันทึกฉบับนี้เขียนบนขบวนรถไควไทย อาจจะบิด ๆ เบี้ยว ๆ ไปบ้างเพราะรถมันขวัดนิ

ค่ำนี้มีนัดกับน้อง ๆ กลับบ้านที่ท่าชนะ ตอนเย็นเลยรีบปั่นทิ้งท้ายเดือนมกราคม 30 km ปั่นเสร็จรีบอาบน้ำแบกกระเป๋าไปหัวลำโพง ระหว่างนั่งรถตู้มีกลุ่มสาว ๆ ฝรั่งยุโรปไม่รู้ชาติไหน แต่ก็เกรียนน่าดู ก่อนขึ้นรถก็ดูดบุหรี่กันควันโขมง รถมาดับบุหรี่จะเอาขึ้นไปด้วยคนขับบอกว่า โนว ๆ ๆ พร้อมกับริบเอาไปทิ้งถังขยะ พอขึ้นรถแอร์ตกใส่หน้า she ก็เอื้อมมือไปปิดแอร์ซะทั้งคันเลย พี่ไทยนั่งร้อนแบบเงียบ ๆ จนคนขับขึ้นมา บ่นด้วยความแปลกใจว่าใครปิดแอร์วะ ฮา ๆ นั่งรถก็คุยกันลั่นสนุกสนานจนสาวไทยทนไม่ได้ตะโกนจากด้านหลังว่าเบาเสียงลงนิดหนึ่งนะค้าา ฝรั่งสตั้นไปสามวิ แล้วก็กระซิบกระซาบกันต่อ หุหุ

ถึงหัวลำโพงสามทุ่มเห็นจะได้น้อง ๆ บอกว่ารออยู่กลางลานเดิรเข้าไปก็ยืนกลางลานจริง ๆ โบกไม้โบกมือคนมองกันทั้งฮอลล์ เหลือเวลาอีกชั่วโมงกว่าเลยไปหาข้าวมันไก่หน้าหัวลำโพงกิน กลับมานั่งรออีกพักใหญ่ รถก็มาตรงเวลาใช้ได้

ขึ้นมาบนรถสภาพไม่เหมือนที่วาดฝันไว้ ด้วยสะภาพที่เก่าที่นั่งโทรม ๆ อ้อ! ลืมบอกว่าเป็นรถสปรินเตอร์ คืนนี้ที่นั่งจะหักไหมน้อ

เมื่อก่อนตอนเข้ากรุงครั้งแรกก็นั่งรถไฟชั้นสามมา จำได้ว่ายืนจากท่าชนะจนถึงกรุงเทพโคตรทรมานจำขึ้นใจ