บีบใจ

ตอนเช้ามานอนอ่อยบนบันได

หลังจากเมื่อวานมีอาการหน้ามืด วันนี้เลยซ้ำอีกที ลองรีดขึ้นไปถึง Zone4 แต่ก็อยู่ได้ไม่นานเพราะขามันค่อย ๆ ลดลงเองแบบอัตโนมัติ ได้มาไม่กี่นาที เลยเลี้ยงไว้ที่ Zone3 เอาแบบเอโรบิกก็แล้วกัน เกือบจะไม่ถึงห้าสิบกิโลเสียแล้วขาสั่นเลย เพราะลมแรงมาก ๆ

ส่วนอุปสรรควันนี้ก็มีสามอย่าง อย่างแรกก็มะหมาตัดหน้าแบบกระทันหันตรงโค้งเดิมวงเวียนหอพัก เบรคตัวโก่งลากยาวกว่าเดิมคราวนี้ วิ่งส่ายก้นสบายใจเฉิบเลย หึหึ T_T อย่างที่สอง จักรยานแม่บ้าน(คนปั่นหน้าโหด)จะเลี้ยวเข้าวงเวียนประตูใหม่ แต่ไม่ส่งสัญญาณใด ๆ ว่าจะเลี้ยวนึกว่าจะไปทางเดียวกัน แต่จังหวะที่เราจะตีโค้งแซงพี่ท่านก็ตัดเข้าวงเวียนเฉย ยังดีที่สงสัยไว้ก่อนแล้วเลยเบรคทันไม่งั้นผ่ากลางแน่ ๆ และอย่างที่สาม ก็น้องปั่นจักรยานออกกำลังกายกันสามคน แต่ปั่นกันเรียงหน้ากระดานเต็มถนนเลย รอบแรกดีดกระดิ่งขอทางก็ลุกลี้ลุกลนหลบกัน มารอบสองก็ยังปั่นเต็มถนนอีก เลยปั่นหาช่องแซงเองละกัน แต่กลับกลายเป็นว่าทำให้น้องเค้าตกใจเข้าไปใหญ่ เหอ ๆ

ขนมของฝากจาก ดร.เติม

ปั่นเสร็จไปหาอะไรกินกับพี่ปืนเช่นเคย ร้านใต้หอปิดเร็วเลยไปโต้รุ่ง มธ. หลังจากย้ายไปตั้งชั่วคราวยังไม่เคยไปกินเลย ได้โจ้ก น้ำมะพร้าว และ น้ำเต้าหู้ อิ่มเลย

ก่อนกลับหอก็ได้รับข่าวว่าน้อง MTEC ในทีมปั่นจักรยาน (ตอนค่ำยังปั่นด้วยกันผมแยกออกมาก่อน) ประสบอุบัติเหตุชนกับจักรยานแม่บ้านที่ตัดหน้าตรงทางแยกหน้า BIOTEC  ดิสเบรคเบี้ยว คนหามไปให้หมอดูอาการทราบเบื้องต้นว่าไม่เป็นอะไรมาก เหตุการณ์พวกนี้เฉียดมาบ่อยมาก เพราะคนมักไม่ค่อยระมัดระวังในการใช้ถนน เพราะเป็นถนนภายในคิดว่าปลอดภัย เวลาใช้ถนนเลยขาดความระมัดระวัง