จิตระแวง…

อยู่เมืองหนาวกลับกลัวความหนาวน้อยกว่าไฟฟ้าสถิตย์เสียอีก ไม่กล้าจับพวกโลหะ ลูกปิดประตูเนี๊ยะต้องหาถุงสวมมือก่อนเปิดประตู เดินเฉี่ยวกันสดุ้งโหยง.. (ช่วงนี้เลยรักเกียจพี่ดำธรชั่วคราว) โดนบ่อยก็มือต่อมือครับส่งของให้กันถึงกับสดุ้ง .. จับเก้าอี้ขนาดมีผ้าคลุมอยู่นะนั้นยังโดน เข้าลิฟต์ ราวเป็นเหล็กก้นไปเฉี่ยวเสียวไปเลย ฮ่า ๆ …กลายเป็นโรคจิตไปแล้วช่วงนี้ไม่กล้าจะจับอะไรสุ่มสี่สุ่มห้า .. เอ…แต่มือสาว ๆ ไม่ยักกะเป็นอะไรแฮะ!