ก้าวย่าง…

เดินต้องเดินต่อไปข้างหน้า …. วันนี้ถึงแม้ไม่สดใสแต่ยังคงต้องเดิน เดินบนเส้นทางที่ไม่รู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป คงไม่มานั่งคิดให้วุ่นวายอีกแล้ว ทำวันนี้ทำเพื่อพรุ่งนี้เท่านั้น ไม่หวังข้ามวันให้มันวุ่นวาย เมื่อก่อนผมคิดวางอะไรต่อมิอะไรไว้บนสมองซะเยอะแยะไปหมด จนมันอยากที่จะถอนออก ..

วันนี้นั่งรถเมล์ เจอคนขับเทวดาอีกแล้ว.. จริง ๆ ก็พยายามไม่สนใจนะแต่ตลอดทางมันทำพฤติกรรม เกินมนุษย์ เลยหงุดหงิดได้เหมือนกัน

จริง ๆ ก็ยังไม่สบายอยู่วันนี้แต่มันครบรอบบริจาคเลือดอีกแล้ว อยากไปตั้งแต่ไม่ครบกำหนด เดี๊ยวก็ไปดูไม่รู้เลือดจะยังเข้มข้นอยู่หรือเปล่า

ความคิดเปลี่ยนไป….

จริง ๆ มันก็เป็นความคิดพื้นฐานของผมมานานแล้วนะ เรื่องภายภาคหน้าจุดมุ่งหมายของผมมันไม่ใช่ความสุข หรือเงินทอง จุดสุดท้ายผมยกให้ความตาย มาตอนนี้ผมไม่แคร์ความตาย แต่ก้ไม่ใช่จะละเลย แต่ถ้าถามว่าถ้ารู้ว่าพรุ่งนี้ผมจะตาย ผมจะรู้สึกอย่างไร ตอนนี้ผมตอบได้เต็มปากว่า ผมไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น ผมว่ามันเป็นการดีนะ ปกติผมไม่เชื่อในเรื่องชาติภพอยู่แล้ว ผมเชื่อเรื่องการดับมากกว่า แต่ถ้าจะโยงเข้าเรื่องกรรม การตายเร็วอาจจะหมายถึงกรรมเราหมดที่จะชดใช้ในชาตินี้กระมัง บางคนก็อาจมองผมบ้า แต่ไม่รู้นะครับ ความเชื่อเราไม่เหมือนกัน ผมก็อาจจะมองว่าคุณบ้าเหมือนกันฮ๋า ๆ … ทำวันนี้ให้เกิดประโยชน์ ตามกำลัง ไม่ใช่นั่งรอจุดสุดท้าย อยากอธิบายว่า ทำให้ดี แต่อย่าตั้งความหวังให้เกินความสามารถ.. วันไหนผมมีความสุขแล้วผมจะมาเล่าให้ฟังนะครับ

ผมเข้าไปอ่าน Blog ของ พี่ Kitty http://kitty.in.th/index.php?room=blog เรื่องการนอน ผมก็เชื่อแบบนี้เหมือนกัน แต่จะหาคนที่รับเรื่องนี้ได้คงอยาก เดินบนเส้นทางคนเดียวมันก็ดี ดียังไง ? ดีคือจะสุขจะทุกข์เรารับรู้ ไม่มีใครต้องมาเสียใจ หรือเป็นห่วงให้เกิดทุกข์ จากความทุกข์นั้นของเราอีก พระท่านว่าให้แก้ที่ต้นเหตุแห่งทุกข์ ถ้าเกิดทุกข์กับคนอื่นเพราะทุกข์ของเรา เรานั้นเองที่เป็นสาเหตุแห่งทุกข์ของคนอื่น แก้ปัญหาของการเกิดทุกข์ให้คนอื่นก็น่าจะดีกว่าไม่น้อย ดีกว่าต้องมานั่งแบ่งปันความทุกข์ และทำให้เกิดทุกข์เป็นวนลูบไม่รู้จบแบบนั้น…