หล๊บรถไคว
บันทึกฉบับนี้เขียนบนขบวนรถไควไทย อาจจะบิดๆ เบี้ยวๆ ไปบ้างเพราะรถมันขวัดนิ
ค่ำนี้มีนัดกับน้องๆ กลับบ้านที่ท่าชนะ ตอนเย็นเลยรีบปั่นทิ้งท้ายเดือนมกราคม 30 km ปั่นเสร็จรีบอาบน้ำแบกกระเป๋าไปหัวลำโพง ระหว่างนั่งรถตู้มีกลุ่มสาวๆ ฝรั่งยุโรปไม่รู้ชาติไหน แต่ก็เกรียนน่าดู ก่อนขึ้นรถก็ดูดบุหรี่กันควันโขมง รถมาดับบุหรี่จะเอาขึ้นไปด้วยคนขับบอกว่า โนวๆๆ พร้อมกับริบเอาไปทิ้งถังขยะ พอขึ้นรถแอร์ตกใส่หน้า she ก็เอื้อมมือไปปิดแอร์ซะทั้งคันเลย พี่ไทยนั่งร้อนแบบเงียบๆ จนคนขับขึ้นมา บ่นด้วยความแปลกใจว่าใครปิดแอร์วะ ฮาๆ นั่งรถก็คุยกันลั่นสนุกสนานจนสาวไทยทนไม่ได้ตะโกนจากด้านหลังว่าเบาเสียงลงนิดหนึ่งนะค้าา ฝรั่งสตั้นไปสามวิ แล้วก็กระซิบกระซาบกันต่อ หุหุ
ถึงหัวลำโพงสามทุ่มเห็นจะได้น้องๆ บอกว่ารออยู่กลางลานเดิรเข้าไปก็ยืนกลางลานจริงๆ โบกไม้โบกมือคนมองกันทั้งฮอลล์ เหลือเวลาอีกชั่วโมงกว่าเลยไปหาข้าวมันไก่หน้าหัวลำโพงกิน กลับมานั่งรออีกพักใหญ่ รถก็มาตรงเวลาใช้ได้
ขึ้นมาบนรถสภาพไม่เหมือนที่วาดฝันไว้ ด้วยสะภาพที่เก่าที่นั่งโทรมๆ อ้อ! ลืมบอกว่าเป็นรถสปรินเตอร์ คืนนี้ที่นั่งจะหักไหมน้อ
เมื่อก่อนตอนเข้ากรุงครั้งแรกก็นั่งรถไฟชั้นสามมา จำได้ว่ายืนจากท่าชนะจนถึงกรุงเทพโคตรทรมานจำขึ้นใจ