Posts

เก็บตัว…

ถามว่าพื้นฐานแล้วคนเรารู้หรือเปล่าว่าอะไรเป็นอะไร ตอบว่ารู้ แต่พอเหตุการณ์มันเกิดกับตัวเอง สิ่งที่เคยรับรู้มันยากที่จะรับได้ มันยากจริง ๆ ถามว่ารู้หรือเปล่าว่าการจมอยู่กับความทุกข์มันไม่ได้ประโยชน์ ตอบว่ารู้ แต่มันยังค้างคาใจอยู่หลายเรื่อง ถามว่าอยากคิดมากหรือเปล่า ตอบว่าไม่อยาก มันทำให้อะไร ๆ ต่าง ๆ แย่ลง แต่มันยังห้ามใจในตอนนี้ไม่ได้จริง ๆ อยากหนีไปให้ไกล ๆ สักพักแต่ยังทำไม่ได้เลยต้องจำทนกับความปวดร้าว ความเจ็บปวดที่แสนโง่เขลา …. เธอจะหนีปัญหา ไปนานแค่ไหน…

ไปรัชโยธิน…..

วันนี้นัดว่าจะไปหาอะไรกินกับน้อง ๆ กินไปคุยไป น้องที่ว่าก็คือ สิต (itga) ซึ่งเคยทำงานด้วยกันและรู้จักกันมานานตั้งแต่สมัยเรียน เมื่อก่อนก็เคยปลอบตอนหวานใจเขาบอกเลิกเหมือนกัน มาวันนี้สลับกันฮ่า ๆ ออ มีน้องอีกคนยังไม่เคยเจอ ชื่อส้ม ดูท่าทางน่าจะซนน่าดู เป็นเพื่อนกับสิต ก็นัดเจอกันสามคน ไม่รู้ว่าเราไปกวนเขาหรือเปล่าเนี๊ยะ แต่อาสาเป็นเจ้ามือแล้วยังไงก็ต้องไป ยังไออยู่แต่เจ็บคอน้อยลง กินทั้งไอติม น้ำแข็งสารพัด เดี๊ยวก็หาย วันนี้ไปกินไรดีหว่า…. ตื่นมาปวดหัวจัง…. ยังคิดเหมือนเดิม บ้าจริง ๆ

ทำใม….

ผมเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับคนสองคน เกี่ยวกับคำถามที่มีต่อกัน “ทำใม ?” ถ้าคู่ไหนมีคำถามแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก ย่อมแสดงให้เห็นถึงความไม่ไว้ใจกัน แสดงถึงการน้อยซึ่งเหตุผล มาวันนี้คำว่าทำใมมันวนเวียนอยู่ในสมอง มันถามตอกย้ำ อยู่แบบนี้ เวลาตลอดทั้งชีวิตการทำงาน ทุ่มเทให้กับงาน ทุ่มเทจนไม่มีเวลาให้กับความเป็นส่วนตัว มาวันนี้มันทำให้สิ่งที่เคยเป็นเปลี่ยนไป มันไม่มีอะไรดีขึ้น …… ทำใม ? แสดงว่าผมยังต้องหาคำตอบให้กับชีวิตไปนาน

ตึกใหม่…..

ตอนสาย ๆ โดนเกณฑ์ไปรับเสด็จสมเด็จพระเทพฯ ตอนลงไปเป็นฤดูร้อน แดดจ้าเชียว ถ้าร้อนนานอีกหน่อยมีสิทธิ์วืดได้ ยืนรอพร้อมจัดแถวไปถึงตึก MTEC โน้นแนะ ข้ามถิ่นไปสองตึกเลยจัดแถวยืนห่าง ๆ กันเพราะคนน้อยตอนแรกกางแขนออก ก็ยังไม่เต็ม ตอนหลังเลยเอา 4 ช่วงแขน ยืนรอสักพักก็เปลี่ยนฤดูกลายเป็นฤดูฝน ฝนลงเม็ดมาพรำ ๆ ซ้ำเติมหวัดก็ยังไม่หาย จะวิ่งก็ไม่ได้ มันตกไม่หนักเท่าไหร่นัก รับเสด็จเสร็จก็ขึ้นมาทำงานต่อ รอ อ.วิภัทธ มาเยี่ยมด้วย ก็ได้คุยกัน แลกเปลี่ยนในเรื่องเทคนิค ตอนเที่ยงได้กาแฟหอมกรุ่น free ไปอีกคนละแก้ว อ.วิภัทธ เป็นเจ้ามือ :) ตอนสี่โมงชวน หิน กับ อ้อ ไปเดินดูงาน การประชุมประจำปี สวทช. Nanotechnology : the Challenge for Thailand ที่ตึกเพิ่งสร้างใหม่ เมื่อสองสามวันยังสร้างอยู่เลยวันนี้เสร็จแล้ว โคตรหรู เหมือนคนละโลกกะตึก NECTEC เลย วันหลังคงจัดงานแถวนี้ สบาย ๆ ขอตัวไปไอต่อ…แค๊ก ๆ ๆ

AowThai Base 25/06/2004

ตอนนี้ AowThai Base ได้เพิ่ม KDE 3.2.3 เข้าไปเรียบร้อยแล้วครับ สนใจทดสอบก็เชิยได้เลย ส่วน ftp.nectec ณ เวลานี้ผมยังไม่สามารถ sync ขึ้นไปได้กำลังติดต่อพี่ที่ดูแลอยู่ครับ ต้อง apt จาก opentle.org ไปก่อน

เส้นขนาน…..

ยังเจ็บคอไม่หายเจ็บมากขึ้นด้วยแฮะ ไอแล้วรำคาญไม่ชอบเลย …. นั่งฟังเพลง เส้นขนาน ของ Bomp มาหลายรอบแล้ว ความหมายก็โอเค ฟังแล้วฟังอีก ทำให้นึกถึงเส้นตรงสองเส้น มันสามารถเป็นไปได้กี่แบบ ? 1. ออกจากจุดเดียวกันห่างกันออกไปเรื่อย ๆ จนไม่สามารถเจอกันอีกต่อไป 2. มากจากที่แสนไกล วิ่งเข้าหากัน 2.1 หยุดตรงจุดเดียวกัน 2.2 เจอกันตรงจุดหนึ่ง แล้วห่างกันออกไปเหมือนข้อ 1 3. เส้นขนาน เส้นขนานไม่มีโอกาสได้่เจอและสัมผัสกัน แต่ยังเห็นกันตลอดไป อยากเป็นแบบไหนดี ?

ง่วง…ไม่หลับ

เมื่อกี้หลบไปนอนเพราะเพลียมาก นอนไม่หลับ ปวดหัวเข้าไปใหญ่ เป็นอะไรไปละเนี๊ยะ …. อยากนอนจริง ๆ นะ เวรกรรมอะไรกันนักหนา …..

Thailand LinuxExpo 2004

เช้านี้… ผมยังตื่นขึ้นมาตามปกติ นอนดูนาฬิกาบนหน้าปัดมือถือ … เผลองีบไปเหมือนกับนานแสนนาน แต่จริง ๆ แล้วแค่ 5 นาทีเอง ต่างกับเมื่อก่อน เผลอกลับไปแป๊บเดียวแต่ตื่นมาโห ตั้งชั่วโมง คิดดูช่วงนี้นอนเพราะจำเป็นต้องนอน ข่มกว่าจะหลับช่างทรมาร หลับนิดหน่อยก็เหมือนหลับมานานเลยตื่นแต่เช้า บ้างก็ตีสาม ตีสี่ ก็หวังไว้เวลาจะทำให้เราเข้าใจอะไรดีขึ้น สิ่งที่เรามองว่าสวยงามมาตลอดอาจเป็นภาพลวงตา …. ผมจะรับได้หรือเปล่า วันนี้ต้องเดินทางไปงาน Thailand LinuxExpo 2004 ที่ตึก UN (สหประชาซาติ) ตลอดทั้งวัน ต้องบรรยายในช่วงเช้าที่ บูธ ประมาณ ชั่วโมงหนึ่ง รู้สึกเจ็บคอมากขึ้น หลังจากเมื่อวานกลับไปเจ็บคอบ้าง มีน้ำมูก วันนี้น้ำมูกหายไป เหลือร่องรอยของความเจ็บช้ำในลำคอ แต่ก็ยังคงดื่มน้ำเย็น กินน้ำแข็ง อยู่ปกติไม่ถืออยู่แล้วครับ เป็นเองได้ก็หายเองได้ มันคงไม่ตายง่าย ๆ ปกติออกงานออกบูธมันก็เหนื่อยเป็นธรรมดาอยู่แล้วแต่วันนี้รู้สึกเหนื่อยผิดปกติ ปวดหัว ไม่สบาย เจ็บคอ รุมเร้าเข้ามาพร้อม ๆ กัน แต่ก็ยังคงทำหน้าที่จนจบทั้งวัน.. บริเวณงานก็ไม่ใหญ่โตมากนัก มีบูธของบริษัทต่าง ๆ มาออกร้านกัน อยากทำบัตรสมาร์ทการ์ด แต่ต้องลงทะเบียนเป็นพันก่อนถึงจะทำให้ เลยได้แต่นั่งมองตามระเบียบ กลับมาหวังนอนเต็มที่ คงหลับเป็นตายแน่ ๆ เมื่อรู้ว่าโดนโกหก ซ้ำแล้วซ้ำอีก คุณจะให้อภัยคนคนนั้นได้ไหม ?……

Go to UN

นั่ง ๆ อยู่ก็ต้องเดินทางไปตึก UN (สหประชาชาติ) งาน Thailand LinuxExpo แบบกะทันหัน จริง ๆ ผมมีหน้าที่ต้องไปในวันพรุ่งนี้ ต้องเอาของไปให้ที่งาน กะว่าเดินดูสักนิดแล้วกลับเลย แต่ฟ้าไม่เป็นใจครับโดนโยนไมโครโฟนให้โดยไม่ทันตั้งตัว ไม่ได้เตรียมเนื้อหา สคริปต์ มาล่วงหน้า ทั้งยังเป็นหวัดเจ็บคอ ท่าทางจะไอด้วย แต่ไหน ๆ ก็ ไหน ๆ แล้วน้องพริ้ตตี้ ทำตาหวานเข้าหน่อยเป็นใจอ่อนขึ้นพูดไปซะครึ่งชั่วโมง ออ ก่อนหน้าผมพูด น้องพริ้ตตี้ เล่นเกมคนมายืนชมเยอะมาก แต่พอผมขึ้นไปคนหลายเกลี้ยง สงสัยหน้าตาหล่อเกินไป (โทรมไปหน่อย หนวดเคราก็ไม่ได้ถางไป) พูดเสร็จเสียงหายไปอีก น้ำมูกเริ่มออกมาสูดอากาศรำคาญจริง ๆ ….. พรุ่งนี้ต้องไปจริง ๆ คนจะเยอะเหมือนวันนี้หรือเปล่ายังไม่รู้เลย แต่วันนี้คนเยอะกว่างาน Linux Empowerment เยอะ ก็ดีครับ ตอบปัญหากันเสียงแหบเสียงแห้ง…. ตอนนี้ไม่มีกล้องส่วนตัวเลยไม่ได้เก็บรูปงานมาฝาก เดี๊ยวจะหาจากกล้องคนอื่นมาฝากครับ….

วัฏจักร….

ตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้วที่ได้หวนเข้าสู่วัฏจักรเก่า ๆ การได้อยู่คนเดียว… ทำงาน กลับบ้าน ไม่มีเสียงที่เคยเป็นกำลังใจอย่างเคยรู้สึกแปลกและเหงาจับใจ อีกฝากฝั่งหนึ่งของชีวิตที่ได้กลับมาเป็นอีกครั้ง ความรู้สึกที่ต้องยอมรับ ความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย วันนี้ตื่น มาตอนเช้า นอนรอเสียงโทรศัพท์อย่างเคย…แต่นึกขึ้นได้ว่ามันไม่มีแบบนั้นแล้ว เศร้าแต่ก็ต้องเดินต่อไป อาการหวัดยังคงมีอยู่ เริ่มมีน้ำมูกมากขึ้นแล้วละ นาน ๆ จะเป็นหวัดสักครั้ง นานมากแล้วที่ไม่เป็นอะไร นอกจากอาการปวดหัว ปวดท้องที่เป็นอยู่ประจำ ร่างกายชักอ่อนแอ …. ไม่หิว ไม่ง่วง ไม่เคยเป็นมาก่อน นอนหลับ ๆ ตื่น ๆ เผลอมองแต่โทรศัพท์ อาการชักไม่ดีเมื่อไหร่จะหายสักที นี่แค่สองวันเอง แต่มันยาวนานมาก ความคิดมุมมืด กับความคิดมุมสว่าง ต่อสู้กันบนตัวตนของคนทุกคน ไม่พ้นแม้่แต่ตัวผมเอง วันใดความคิดมุมมืดเอาชนะได้ วันนั้นจะเป็นอย่างไร ตัวเรา คนรอบข้าง… ความรู้สึก ความผูกพันจะเหมือนเดิมกันไหม ก็หวังให้รับรู้และเข้าใจ รับฉันให้ได้นะคนดี….