กระเป๋าเงินหาย

บันทึกบนรถทัวร์

ครั้งแรกในชีวิต ป้ายรถ วันนี้ 20 เมษายน 2555 เป็นวันหนึ่งที่ผ่านเข้ามาเพิ่มประสบการณ์เพิ่มเลเวลของความอดทนได้เป็นอย่างดี หลังจากกลับจากทานอาหารกับเพื่อน ๆ ถึงห้องประมาณ สี่ทุ่มกว่า นั่งดูทีวีประมาณเที่ยงคืนกว่า ๆ เผลอหลับไป ประมาณตี 1 พี่สาวโทรมาหาน้ำเสียงไม่ค่อยสู้ดีนักบอกว่าเตี่ยมีอาการหอบหนักขึ้น หมอจะเจาะใส่เครื่องช่วยหายใจ ให้ลงใต้วันนี้เลยได้ไหม ผมก็ยืนยันไปว่าคงออกเดินทางช่วงค่ำตามกำหนดการเดิม หลังจากวางสายพยายามนอนต่อแต่ไม่ยอมหลับ ลุกมาหาเที่ยวรถทั้งรถไฟและรถทัวร์ พอจะมีกำหนดการในใจว่าถ้ากลับเลยรถไฟเที่ยว 8 โมง ขึ้นที่บางซื่อนั่งรถตู้ NGV จากธรรมศาสตร์ รังสิต ไปลง MRT นั่งต่อไปบางซื่อ ถ้าไม่ทันหรือเต็มก็มีรถทัวร์วิ่งอยู่เป็นช่วง ๆ นั่งจนเช้าก็ตัดสินใจอาบน้ำแต่งตัวจัดกระเป๋า ออกไปให้ทันรถตู้เที่ยวแรก ก่อนขึ้นรถตู้แวะกดเงินเผื่อเหตุฉุกเฉินหนึ่งหมื่นบาท รวมเดิมอีกสองพัน ก็คงพอใช้จ่ายได้ ไปถึงปรากฎว่ารถไฟเต็ม อีกขบวนก็บ่ายโมงเลยตัดสินใจไปเรียก taxi ที่รอคิวอยู่ข้าง ๆ สถานีรถไฟนั่นเอง ผมจำไม่ได้แม้กระทั่งสีรถ จำได้อย่างเดียวคือเบาะหลังขาดเป็นทางยาวมาก ก่อนถึงสายใต้ผมเอากระเป๋าออกมานับเงินย่อยได้ 140 บาทดูมิเตอร์แล้วอาจจะไม่พอเลยบอกว่าถ้าเจอ seven แวะให้แลกเงินด้วยแต่ไม่ทันละรถเลี้ยวเข้าสายใต้ มิเตอร์ 129 บาทเงินย่อยพอจ่ายผมนับใบละยี่สิบส่งให้ 120 เหรียญสิบอีกสองเหรียญด้วยความเบลอ แต่คนขับก็คืนให้ผมมานะ ส่วนกระเป๋าเงินวางไว้บนตัก เปิดประตูรถหอบของออกไป เสียงเพลงชาติดังพอดีก็ยืนตรง check-in จนเสร็จไม่เฉลียวใจเลยสักนิด